Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

tignum, i, n. (masc. collat. form, plur. tigni, Liv. 44, 5, 4; but Weissenb. reads tigno) [root tek-; Gr. ἔτεκον, τίκτω, whence τέχνη, τέκτων, texo], building-stuff, building-materials (syn. trabs).

  1. I. In gen. (ante-class. and in jurid. lang.): tigni appellatione in lege duodecim tabularum omne genus materiae, ex quā aedificia constant, significatur, Dig. 50, 16, 62; cf.: tigni autem appellatione continetur omnis materia, ex quā aedificium constat vineaeque necessaria. Unde quidam aiunt, tegulam quoque et lapidem et testam ceteraque, si qua aedificiis sunt utilia (tigna enim a tegendo dicta sunt) hoc amplius et calcem et harenam tignorum appellatione contineri, ib. 47, 3 (de tigno juncto), 1.
  2. II. In partic., a piece or stick of timber, a trunk of a tree, a log, beam (class.): venit imberTigna putrefacit, Plaut. Most. 1, 2, 31: tigna trabesque, Lucr. 2, 192; so, with trabes, id. 6, 241: supra eum locum duo tigna transversa injecerunt, Caes. B. C. 2, 9: et levia radere tigna Et terebrare etiam ac pertundere perque forare, Lucr. 5, 1266: tigna bina sesquipedalia in flumen defixerat, Caes. B. G. 4, 17; cf. id. B. C. 2, 10; 2, 15: torquet ingens machina tignum, Hor. Ep. 2, 2, 73; id. A. P. 279: summo quae pendet aranea tigno, Ov. M. 4, 179; 8, 648; Sen. Ep. 120, 7: cava, i. e. ships, Prop. 4 (5), 6, 50.