Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. ūsū-căpĭo (in recent edd. usually separate, ūsū căpĭo), cēpi, captum, 3, v. a. [2. usus]; jurid. t. t., to acquire ownership of a thing by long use, to acquire by prescription or usucaption: quoniam hereditas usu capta esset, Cic. Att. 1, 5, 6: scio jam biennium transisse, omniaque me usucepisse, Plin. Ep. 5, 1, 10: nullam penes se culpam esse, quod Hannibal jam velut usu cepisset Italiam, Liv. 22, 44, 6: subsiciva, ut usu capta, concessit, Suet. Dom. 9 fin.: filius pro donato non capiet usu, Dig. 41, 7, 1: propius est, ut usu eas capere non possis, ib. 41, 3, 29.

2. ūsū-căpĭo, ōnis, f.; jurid. t. t., the acquisition of ownership by long use or possession, usucaption: usucapio est dominii adeptio per continuationem possessionis anni vel biennii; rerum mobilium anni, immobilium biennii, Ulp. Fragm. tit. 19; cf. Gai Inst. 2, 41 sqq.; 2, 61; 2, 68; 2, 204; 4, 36; Paul. Sent. 5, 2; 1, 17, 1; Dig. 41, 3, 3; Cic. Caecin. 26, 74; Just. Inst. 2, 6; Dig. 41, tit. 3; Cod. Just. 7, 24; 7, 28 sq.; cf.: usus capio, Cic. Leg. 1, 21, 55.
Sometimes separated: usu quoque capio, Dig. 41, 10, 1.