Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

vector, ōris, m. [veho].

  1. I. Act., one that bears, carries, or conveys any thing; a bearer, carrier (poet. and in post-Aug. prose); (equus) gradarius optimu’ vector, Lucil. ap. Non. 17, 25: Sileni (asellus), Ov. F. 1, 433: puellae (taurus), Sen. Herc. Oet. 553: stelligeri Olympi (Atlas), id. ib. 1907: vector meus, i. e. my horse, App. M. 1, p. 111; 3, p. 140.
  2. II. Neutr., one that rides upon any thing; a rider, traveller, passenger (class.); on a ship: etiam summi gubernatores in magnis tempestatibus a vectoribus admoneri solent, Cic. Phil. 7, 9, 27: ingratis vectoribus bene gubernare, id. Att. 2, 9, 3; Ov. H. 18, 148; Verg. E. 4, 38; Luc. 5, 581: animosius a mercatore quam a vectore solvitur votum, Sen. Ep. 73, 5; 85, 35; Petr. 107; Dig. 4, 9, 1 fin.
    In mal. part.: numquam nisi navi plenā tollo vectorem, Macr S. 2, 5.
    On horseback, a rider, horseman: vector equum regit, Ov A. A. 3, 555; Prop. 4 (5), 7, 84.