Lewis & Short

in-corpŏro, āvi, ātum, 1, v. a. (postclass.).

  1. I. To fasten or mark in or upon a body.
    1. A. Lit.: variae animalium effigies incorporantur, Sol. 22, 20.
    2. B. Trop., to incorporate: sibi, with itself (of the church), Aug. Doctr. Christi, 2, 6, 7 init.
  2. II. To provide with a body, to embody, incorporate: incorporatus, Prud. Cath. 12, 80.
  3. III. Esp., transf., to incorporate with the public funds, pay into the treasury: eorum bonorum, quae ad fiscum pertinere dicuntur, si controversia moveatur, ante sententiam nec obsignari nec incorporari possunt, Ulp. Fragm. de Jure Fisc. 14 Huschke.
    Hence, incorpŏrātus, a, um, P. a., embodied, incorporate: divellere, Aug. Ep. 34, 5.