Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

arcessītĭo, ōnis, f. [arcesso], a calling, summons: dies propriae arcessitionis, i. e. the day of death, Cypr. de Mortal. extr.

arcessītor, ōris, m. [arcesso], one that calls or fetches another (perh. only in the two foll. exs.): nemo arcessitor ex proximo, Plin. Ep. 5, 6, 45.
Hence, in judic. lang., an accuser, Amm. 29, 1, 44.

1. arcessītus, a, um, Part. of arcesso.

2. arcessītus, ūs, m. [arcesso], a calling, summons (very rare; only in abl. sing.): tuo arcessitu venio huc, Plaut. Stich. 2, 3, 3: cum ad eum ipsius rogatu arcessituque venissem, * Cic. N. D. 1, 6, 15; Amm. 31, 10.