Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

ĕquĭdem, adv. [comp. of the interj. ĕ and quidem enclit.; cf. edepol], a demonstrative corroborative particle, verily, truly, indeed, at all events, = certe, revera, etc. (freq. and class.).

  1. I. In gen.
    1. A. Without other particles.
      1. 1. With 1. pers. in affirming a fact concerning one’s self, or confirming a previous remark; equidem Sosia Amphitruonis sum, Plaut. Am. 1, 1, 255; 2, 1, 26; 32: i in malam rem. Mi. Ibi sum equidem, id. Poen. 1, 2, 82: nihil inquit, equidem novi, Cic. Div. 1, 6, 11: equidem et ante hoc tempus te dilexi, id. Fam. 11, 29, 2: equidem etiam illud mihi animum advertisse videor, id. ib. 15, 4, 14; cf. Caes. ap. Gell. 13, 3, 5 al.: id equidem ego certo scio, Plaut. Bacch. 3, 3, 33; so with ego, Ter. Heaut. 4, 1, 19; Cic. Mil. 2, 5, acc. to Serv. Verg. A. 1, 576; Sall. C. 51, 15; id. J. 10, 6 Kritz.; id. ib. 85, 26.
      2. 2. With the 1. pers. plur.: equidem, ere, nos jam dudum hic te apsentem incusamus, Ter. Phorm. 3, 1, 7; so Sall. C. 52, 11 (but not in Cicero, Horace, Vergil, or Quintilian; v. Rib. Lat. Part. p. 37; Madv. ad Cic. Fin. 3, 2, 9).
      3. 3. With the 2. and 3. perss. sing. (perh. not in Plaut.; v. Ritschl, prol. ad Trin. p. 76 sq.; corrected, quidem, Stich. 2, 2, 5; 4, 1, 48; Mil. 3, 1, 55 Fleck.; Men. 2, 2, 35 Brix, etc. But quando equidem nec tibi bene esse pote pati, etc., Trin. 2, 2, 71 Ritschl2: atque equidem ipsus ultro venit, ib. 3, 1, 10 Ritschl2; cf. Rib. Lat. Part. p. 41): scitis equidem milites, etc., Sall. C. 58, 4; cf. Tac. Or. 27; Varr. R. R. 1, 5, 1: vanum equidem hoc consilium est, Sall. C. 52, 16.
      4. 4. With 3. pers. plur.: equidem innumerabiles mihi videntur, Varr. R. R. 1, 5: per me equidem sint omnia alba, Pers. 1, 110: equidem si nobis religiones nullae essent, Liv. 5, 51, 4: adulescentem equidem dicebant emisse, etc., Plaut. Ep. 4, 2, 33.
    2. B. Sometimes made more emphatic by certe, edepol, ecastor, hercle, etc. (most freq. in Plaut.): certe equidem noster sum, Plaut. Mil. 2, 5, 23; so id. Pers. 2, 2, 27; Verg. E. 9, 7; cf.: equidem certo idem sum, Plaut. Am. 1, 1, 291: credo edepol equidem dormire solem, id. ib. 1, 1, 126: equidem pol, id. Most. 1, 3, 22; 29; Ter. Eun. 5, 2, 37: certe equidem edepol, Plaut. Aul. 2, 2, 38; cf. with 3. pers.: equidem edepol liberali’st, id. Pers. 4, 3, 76: equidem ecastor vigilo, id. Am. 2, 2, 66; id. Men. 4, 2, 95: equidem hercle, id. Cist. 1, 1, 54; id. Ep. 3, 4, 48; id. Mil. 4, 7, 24; id. Men. 3, 2, 39; id. Merc. 2, 1, 40; Ter. Phorm. 5, 3, 24.
  2. II. In partic.
    1. A. Certainly, by all means, of course, to be sure, in a concessive sense. Pi. Sine. Ba. Sino equidem, si lubet, Plaut. Bacch. 1, 1, 66; id. Men. 2, 3, 18. Q. Sed perge cetera. M. Pergam equidem, Cic. Leg. 2, 27, 69.
      So with sed, verum, tamen, etc.: dixi equidem, sed, etc., Plaut. Rud. 4, 4, 59: sic ego nolim equidem apud rusticos, sed multo minus apud vos, Cic. de Or. 2, 6 fin.; cf. Liv. 3, 68: quibus epistolis sum equidem abs te lacessitus ad scribendum, sed, etc., Cic. Att. 1, 13 al.; cf. with foll. verum, Plaut. Merc. 2, 1, 40 (with ego); Ter. Heaut. 4, 1, 34; Cic. Fam. 16, 16; with verumtamen, id. ib. 12, 30, 3; with tamen, Liv. 4, 3; Plin. Pan. 31; with sed tamen, Cic. de Sen. 10, 32; id. Fam. 9, 13, 4; 11, 14, 2; id. Q. Fr. 3, 5, 4; Hor. S. 2, 1, 79 al.; with ceterum, Curt. 4, 12, 20.
    2. B. Sometimes with pregn. reference to the speaker, for my part, as far as I am concerned: equidem me Caesaris militem dici volui; vos me, etc., Caes. B. C. 2, 32 fin.: equidem doleo non me tuis litteris certiorem fieri, Cic. Att. 6, 3, 4: quod equidem sciam, Plin. 2, 25, 23, § 91; cf. id. 2, 98, 101, § 220.
      Cf. Hand Turs. II. pp. 422-437.

ĕquĭ-fĕrus, i, m. [equus], a wild horse, Plin. 28, 10, 45, § 159; 28, 13, 55, § 197.

ĕquīle, is, n. [id.; cf.: bubile, caprile, ovile, etc.], a stable for horses, Cato, R. R. 14, 2; Varr. R. R. 2, 7, 15; Suet. Calig. 55.

* ĕquīmentum, i, n. [id.; cf.: bubile, caprile, ovile, etc.], a fee for covering, Varr. ap. Non. 69, 27.

* ĕquĭ-mulga, ae, m. [equus-mulgeo), a mare-milker, Sid. Ep. 4, 1, 43 (al. equimulgos).

ĕquīnus, a, um, adj. [equus], of or belonging to horses: pecus, Varr. R. R. 2, 7, 7; cf. genus, Col. 6, 27, 1: lac, Varr. R. R. 2, 11, 1: stercus, id. ib. 1, 38, 3 al.: cervix, Hor. A. P. 1: cauda, id. Ep. 2, 1, 45: ubera, id. Epod. 8, 8: pedes, Plin. 4, 13, 27, § 95: seta, * Cic. Tusc. 5, 21, 62: emptio (i. e. equorum), Varr. R. R. 2, 7, 6: pullus, Vulg. Sir. 23, 30.

ĕquĭo, īre, v. n. [equus], of mares, to be in heat, Plin. 10, 63, 83, § 181; perh. also Col. 6, 38, 1.

ĕquīrĭa, ōrum, n. [equus], the annual horse-races, held on the 27th of February and the 14th of March in the Campus Martius, in honor of Mars, Varr. L. L. 6, § 13 Müll.; Ov. F. 2, 859; 3, 519; Paul. ex Fest. p. 81, 12, and 131, 13 Müll., s. v. MARTIALIS CAMPVS, p. 96.

equĭrīne, jusjurandum per Quirinum, Paul. ex Fest. p. 81, 13 Müll.; cf.: ecastor, ejuno.

ĕquĭsaetum, i, n. [equus-seta], the plant horse-tail, equisetum arvense, Linn., Plin. 26, 13, 83, § 132; also called ĕquĭsae-tis, is, f., id. 18, 28, 67, § 259; and ĕquĭ-sēta, ae, f., App. Herb. 40, no. 1 al.

ĕquīso, ōnis, m. [equus], a groom, stableboy (ante- and post-class.), Varr. ap. Non. 105, 14; 32 sq.; Val. Max. 7, 3 ext. 2; App. M. 7, p. 194: equisones nautici, who draw vessels along by ropes, Varr. ap. Non. 106, 1; id. 451, 4.

ĕquĭtābĭlis, e, adj. [equito], that may be ridden over, smooth: planities, Curt. 4, 9, 10: campi, Amm. 22, 15.

* ĕquĭtātĭo, ōnis, f. [equito], a riding, Plin. 28, 4, 14, § 54.

1. ĕquĭtātus, ūs, m. [equito].

  1. * I. In abstr., = equitatio, a riding: atteri equitatu, Plin. 28, 15, 61, § 218.
  2. II. In concr.
    1. A. Cavalry (very freq.), Caes. B. G. 1, 15, 1; 2; 1, 18, 5; 1, 24, 1 et saep.: ferreus, harnessed cavalry, Amm. 19, 1.
      Dat. equitatu, Caes. B. G. 1, 18 fin.; 1, 39, 5; 1, 52 fin.; also, equitatui, id. ib. 1, 42, 5; 7, 4, 9; id. B. C. 3, 89, 3.
      In plur., Caes. B. C. 1, 61, 3; 3, 8, 1; Cic. Font. 2; Sall. J. 46, 7; Flor. 3, 11, 8.
    2. B. The equestrian order (very rare), Plin. 33, 2, 9, § 35; cf. ib. § 36; Aus. Idyll. 11, 78.

* 2. ĕquĭtātus, ūs, m. [equio], a being in heat, of mares (with hinnitus), Lucil. ap. Varr. L. L. 7, § 103 Müll.

* ĕquĭtĭārĭus, ii, m. [equitium], the inspector of a stud, Firm. Math. 8, 13.

ĕquĭtĭum, ii, n. [equus], a stud of horses, Col. 6, 27, 1; Dig. 6, 1, 1; 7, 8, 12, § 4 al.; cf. Varr. R. R. 2, 1, 10.

ĕquĭto, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [eques], to ride.

  1. I. Neutr.
    1. A. In gen. (class.): cum in illo nostro exercitu equitaret, Cic. Deiot. 10; Sall. J. 6, 1; Suet. Caes. 57; Hor. C. 2, 9, 24 al.: in equo, Dig. 9, 2, 57; cf.: in equuleis, Cic. Verr. 2, 4, 20; v. Equuleus, II. A.; and: in arundine longa, Hor. S. 2, 3, 248.
    2. B. In partic. (acc. to eques, II. A.): EQVITARE antiqui dicebant equum publicum merere, Paul. ex Fest. 81, 15 Müll.
    3. C. Transf.
      1. 1. To skirmish, manœuvre: illa (certatio) qua tu contra Alfenum equitabas, Cic. Quint. 22, 73.
      2. 2. Of the horse, to go, Lucil. ap. Gell. 18, 5, 10, and ap. Non. 107, 1.
      3. 3. Of the wind, like ἱππεύειν, to blow violently: Eurus per undas, Hor. C. 4, 4, 44: per caelum, Poët. ap. Censor. Fr. 14, § 9.
      4. 4. In mal. part., Juv. 6, 311.
  2. II. Act., to ride through (post-Aug.).
    In pass.: flumen equitatur, Flor. 3, 4, 5: equitataque Culmina Taÿgeti, Claud. Bell. Get. 192: fluxis equitata Bactra Parthis, Sid. Carm. 23, 249.