Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

ĭtem, adv. [i- (cf. is) and -tam, acc. fem. corresponding to tum (is), -tud; cf. tam; Sanscr. ittham, so].

  1. I. Implying comparison, just so, in like manner, after the same manner, likewise, also (cf.: ita, pariter, eodem modo): proinde eri ut sint, ipse item sit, Plaut. Am. 3, 3, 5: quia mi item ut parentes lucis das tuendi copiam, id. Capt. 5, 4, 11: utinam item a principio rei pepercisses meae, ut nunc repercis saviis, id. Truc. 2, 4, 24: placuit Scaevolae et Coruncanio, itemque ceteris, Cic. Leg. 2, 21, 52: item igitur si sine divinatione non potest, id. Div. 2, 52, 107: ita fit, ut non item in oratione, ut in versu numerus exstet, id. Or. 60: fecisti item uti praedones solent, id. Verr. 2, 4, 9, § 21: itemquemadmodum, etc., id. ib. 2, 2, 22, § 54: itemquasi murteta juncis, item ego vos virgis circumvinciam, Plaut. Rud. 3, 4, 27; Liv. 39, 19: itematque, Varr. L. L. 9, 4; Plaut. Rud. 4, 3, 71: parentes vagitu suo paene bis prodidit: semel, cum a nutricis ubere, item cum a sinu matris raptim auferretur, Suet. Tib. 6.
    1. B. Esp.: non item, but not: spectaculum uni Crasso jucundum, ceteris non item, Cic. Att. 2, 21, 4: corporum offensiones sine culpa accidere possunt, animorum non item, id. Tusc. 4, 14, 31: in libero servant, in libera non item, id. N. D. 2, 24, 62.
  2. II. Introducing something additional, without comparison, likewise, besides, also, further, moreover (cf.: etiam, quoque): postquam amans accessit unus et item alter, Ter. And. 1, 1, 49: Ariovistus respondit, jus esse belli, ut, etc.: item populum Romanum victis non ad alterius praescriptum imperare, etc., Caes. B. G. 1, 36: legionem Caesar constituititem equites Ariovisti pari intervallo constiterunt, id. ib. 1, 43 init.: Romulus augur cum fratre item augure, Cic. Div. 1, 48, 107: ille res in Africa gessit: itemque Mago, ejus frater, Nep. Han. 7, 1: ut recessit, sic accessit et abscessit, item, incessit, Varr. L. L. p. 87 Müll.; so in enumerating, next, again: itemtertioquarto … , Varr. R. R. 1, 16, 3: semelitem, Suet. Tib. 6; id. Claud. 4.

ĭter, ĭtĭnĕris (archaic forms: nom. ĭtĭner, Enn. Pac. Att. Varr. ap. Non. 482, 20; Plaut. Merc. 5, 2, 72; Lucr. 6, 339; Mart. Cap. 9, § 897.
Gen. iteris, Naev. ap. Prisc. p. 695 P.; id. ap. Non. 485, 3; Jul. Hyg. ap. Charis. p. 108 P.; also, iteneris, Lex Agr., C. I. L. 1, 200, 26.
Abl. itere, Att. and Varr. ap. Non. 485, 8; Lucr. 5, 653), n. [for itiner, from īre, ĭtum], a going, a walk, way.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: dicam in itinere, on the way, as we go along, Ter. Phorm. 3, 3, 34: hoc ipsa in itinere dum narrat, id. Heaut. 2, 3, 30: huc quia habebas iter, Plaut. As. 2, 3, 6: iter illi saepius in forum, Plin. Pan. 77: in diversum iter equi concitati, Liv. 1, 28.
      Hence,
    2. B. In partic.
      1. 1. A going to a distant place, a journey; and of an army, a march: cum illi iter instaret et subitum et longum, Cic. Att. 13, 23, 1; 3, 2 init.: ut in itinere copia frumenti suppeteret, Caes. B. G. 1, 3: qui eo itineris causa convenerant, id. ib. 7, 55: sine ullo maleficio iter per provinciam facere, id. ib. 1, 7: in ipso itinere confligere, Liv. 29, 36, 4; Nep. Eum. 8, 1; Hirt. B. G. 8, 27, 5; Just. 11, 15, 4: Catilina ex itinere plerisque consularibus litteras mittit, Sall. C. 34, 2: committere se itineri, Cic. Phil. 12, 10: ingredi pedibus, id. de Sen. 10: conficere pulverulentā viā, id. Att. 5, 14: iter mihi est Lanuvium, id. Mil. 10: iter habere Capuam, id. Att. 8, 11: facere in Apuliam, id. ib.: agere, Dig. 47, 5, 6; Salv. Gub. Dei, 1, 9: contendere iter, to hasten one’s journey, Cic. Rosc. Am. 34, 97; so, intendere, Liv. 21, 29: maturare, Caes. B. C. 1, 63: properare, Tac. H. 3, 40: conficere, Cic. Att. 5, 14, 1; 4, 14, 2; id. Vatin. 5, 12: constituere, to determine upon, id. Att. 3, 1 init.: urgere, Ov. F. 6, 520: convertere in aliquem locum, to direct one’s journey to a certain place, Caes. B. G. 7, 56: dirigere ad Mutinam, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11: agere in aliquam partem, Ov. M. 2, 715: flectere, to change one’s course, Verg. A. 7, 35: convertere, to direct, Cic. Att. 3, 3: facere, id. ib. 8, 11, C; Nep. Pel. 2, 5; Suet. Ner. 30 fin.; id. Aug. 64: comparare, to prepare for a journey, Nep. Alc. 10; Claud. Eutr. 2, 97: supprimere, to stop, break off, Caes. B. C. 1, 66: retro vertere, Liv. 28, 3: ferre per medium mare, Verg. A. 7, 810: ferre Inachias urbes, Stat. Th. 1, 326: continuare die ac nocte, to march day and night, Caes. B. C. 3, 36: desistere itinere, id. B. G. 5, 11: coeptum dimittere, Ov. M. 2, 598: frangere, Stat. Th. 12, 232: impedire, Ov. H. 21, 74: instituere, Hor. C. 3, 27, 5: peragere, Verg. A. 6, 381; Hor. S. 2, 6, 99; Ov. F. 1, 188: rumpere, Hor. C. 3, 27, 5: itinere prohibere aliquem, Caes. B. G. 1, 9: ex itinere redire, Cic. Att. 15, 24; Suet. Tit. 5: revertere, Cic. Div. 1, 15, 26: Boii ex itinere nostros adgressi, Caes. B. G. 1, 25, 6: tutum alicui praestare, Cic. Planc. 41.
      2. 2. Iter terrestre, iter pedestre, a journey by land, a land route (not ante-Aug.): iter terrestre facturus, Just. 12, 10, 7: inde terrestri itinere frumentum advehere, Tac. H. 4, 35: terrestri itinere ducere legiones, Liv. 30, 36, 3; 44, 1, 4; Curt. 9, 10, 2: pedestri itinere confecto, Suet. Claud. 17: pedestri itinere Romam pervenire, Liv. 36, 21, 6; 37, 45, 2; Amm. 31, 11, 6.
      3. 3. A journey, a march, considered as a measure of distance: cum abessem ab Amano iter unius diei, a day’s journey, Cic. Fam. 15, 4: cum dierum iter quadraginta processerit, Caes. B. G. 6, 24: quam maximis itineribus potest in Galliam contendit, by making each day’s journey as long as possible, i. e. forced marches, id. ib. 1, 7: magnis diurnis nocturnisque itineribus contendere, id. ib. 1, 38: itinera multo majora fugiens quam ego sequens, making greater marches in his flight, Brut. ad Cic. Fam. 11, 13.
        Hence, justum iter diei, a day’s march of a proper length: confecto justo itinere ejus diei, Caes. B. C. 3, 76.
      4. 4. The place in which one goes, travels, etc., a way, passage, path, road: qua ibant ab itu iter appellarant, Varr. L. L. 5, § 35 Müll.; cf. 5, § 22: itineribus deviis proticisci in provinciam, Cic. Att. 14, 10: erant omnino itinera duo, quibus itineribus domo exire possent, Caes. B. G. 1, 6: pedestria itinera concisa aestuariis, id. ib. 3, 9: patefacere alicui iter in aliquem locum, Cic. de Imp. Pomp. 11: in diversum iter equi concitati, Liv. 1, 28: ut deviis itineribus milites duceret, Nep. Eum. 3, 5: itinere devio per ignorantiam locorum retardati, Suet. Galb. 20: exercitum per insidiosa itinera ducere, id. Caes. 58: qua rectum iter in Persidem ducebat, Curt. 13, 11, 19: ferro aperire, Sall. C. 58, 7: fodiendo, substruendo iter facere, Dig. 8, 1, 10.
        Of the corridors in houses, Vitr. 6, 9.
        Of any passage: iter urinae, the urethra, Cels. 7, 25: iter vocis, Verg. A. 7, 534: itinera aquae, Col. 8, 17: carpere iter, to pursue a journey: Rubos fessi pervenimus utpote longum carpentes iter, Hor. S. 1, 5, 95: non utile carpis iter, Ov. M. 2, 550: alicui iter claudere, to block one’s way, close the way for him: ne suus hoc illis clauserit auctor iter, Ov. P. 1, 1, 6; id. F. 1, 272; id. M. 14, 793: iter ingredi, to enter on a way or road, Suet. Caes. 31: iter patefacere, to open a way, Caes. B. G. 3, 1.
      5. 5. A privilege or legal right of going to a place, the right of way: aquaeductus, haustus, iter, actus a patre sumitur, Cic. Caecin. 26, 74: negat se posse iter ulli per provinciam dare, Caes. B. G. 1, 8, 3; cf. Dig. 8, 3, 1, § 1; 8, 3, 7; 12.
  2. II. Trop., a way, course, custom, method of a person or thing: patiamur illum ire nostris itineribus, Cic. Q. Fr. 3, 3: verum iter gloriae, id. Phil. 1, 14, 33: videmus naturam suo quodam itinere ad ultimum pervenire, id. N. D. 2, 13, 35: iter amoris nostri et officii mei, id. Att. 4, 2, 1: salutis, Verg. A. 2, 387: fecit iter sceleri, Ov. M. 15, 106: labi per iter declive senectae, id. ib. 15, 227: vitae diversum iter ingredi, Juv. 7, 172: duo itinera audendi, Tac. H. 4, 49: novis et exquisitis eloquentiae itineribus opus est, id. Or. 19: pronum ad honores, Plin. Ep. 8, 10 fin.; cf.: novum ad principatum, id. Pan. 7, 1.

ĭtĕrābĭlis, e, adj. [itero], that may be repeated (late Lat.): injuria, Tert. adv. Marc. 2, 28.

ĭtĕrātĭo, ōnis, f. [itero],

  1. I. a repetition: ver borum, Cic. Or. 25, 85; esp., in rhet., itera tion, = ἐπαναφορά, Mart. Cap. 5, § 533 al.; cf.: et reditus ad propositum, et iteratio (dictorum), id. de Or. 3, 53, § 203: lectio non cruda, sed multā iteratione mollita, Quint. 10, 1, 19.
  2. II. Agric. t. t.: arationis, Col. 11, 2, 64; so, absol., of a second ploughing: compluribus iterationibus resolvatur vervactum in pulverem, id. 2, 4, 2; 2, 12, 9; of a second pressing of olives: plurimum refert non miscere iterationem, multoque minus tertiationem, cum prima pressura; cf. id. 12, 50, 11.
  3. III. Law t. t., a species of manumission granted a second time to one who had already been freed and made a Latin, by which he received Roman citizenship, Ulp. Fragm. 3, 1, 4; cf. Gai. Inst. 1, 35.

ĭtĕrātīvum verbum, i. e. verbum frequentativum, Diom. pp. 335 and 336, and Charis. p. 226 P.

ĭtĕrātō, adv., v. 1. itero fin.

ĭterdūca, ae, f. [iter-duco], she who guides on a journey, an epithet of Juno, as the goddess who guides the steps of the child into the world, and of the bride to her new home, Aug. Civ. Dei, 7, 3; Mart. Cap. 2, § 149.

1. ĭtĕro, āvi, ātum, 1, v. a., to do a thing a second time, to repeat (syn.: duplico, repeto).

  1. I. In gen.: quae audistis, si eadem hic iterem, Plaut. Poen. 4, 2, 99.
    Also pleonastically: bis iterare, Plaut. Ps. 1, 3, 154; and: iterum iterare, id. Rud. 4, 8, 1: itera dum eadem ista mihi, non enim satis intellego, Cic. Att. 14, 14, 1: cum duplicantur iteranturque verba, id. Or. 39, 135; id. Part. Or. 6, 21: ne jam dicta iteremus, Col. 8, 8, 3: saepe iterando eadem, perculit tandem, Liv. 1, 45, 2: clamor segnius saepe iteratus, id. 4, 37, 9; Suet. Aug. 86: pugnam, to renew, Liv. 6, 32: praelium, Just. 29, 4, 1; cf. of games, etc.: quibusdam iteratus, Suet. Ner. 23: ubi Phoebus iteraverit ortus, has risen a second time, Ov. F. 6, 199: quotiensque puer Eheu dixerat, haec resonis iterabat vocibus Eheu, id. M. 3, 496: cursus relictos, Hor. C. 1, 34, 4: aequor, to embark again upon, id. ib. 1, 7, 32: vitam morte, to be restored to life by way of death, Plin. 7, 55, 56, § 190: legationem, to renew, send a second time, Just. 18, 1, 1: multiplicem tenues iterant thoraca catenae, double it, make it thicker, Stat. Th. 12, 775: calceamentum, to wear twice, Lampr. Heliog. 32: mulierem, id. ib. 24: muricibus Tyriis iteratae vellera lanae, dipped or dyed twice, or repeatedly, Hor. Epod. 12, 21: tumulum, to reconstruct, Tac. A. 2, 7: iterata vulnera, repeated, Stat. S. 1, 2, 84.
  2. II. In partic.
    1. A. In agriculture, to plough a second time: agrum, Cic. de Or. 2, 30 fin.; cf.: siccitatibus censeo, quod jam proscissum est, iterare, Col. 2, 4, 4: locus diligenter fossione iterandus, id. 11, 3, 12: sarrituram, Plin. 18, 27, 67, § 254; id. 18, 29, 71, § 295; 19, 4, 20, § 60.
    2. B. To repeat, rehearse, relate: haec ubi Telebois ordine iterarunt, Plaut. Am. 1, 1, 56: dum mea facta itero, id. Cas. 5, 2, 5: scribere bellum et quae in eo gesta sunt iterare, Sempron. Asell. ap. Gell. 5, 18: cantare rivos atque truncis Lapsa cavis iterare mella, to celebrate, Hor. C. 2, 19, 11: sic iterat voces, id. Ep. 1, 18, 12.
      Hence,
      1. 1. ĭtĕrātus, i, m., a soldier who had been discharged (honestā missione dimissus) and was again recalled to service, Inscr. Orell. 3463.
      2. 2. ĭtĕrātō, adv., again, once more (post-class.): vinci, Just. 5, 4, 2: quaerentibus de persona regis, id. 11, 7, 11: navali proelio iterato congredi, id. 15, 2, 6 al.: si postea eum iterato reum non fecerit, Dig. 48, 16, 17; Tert. adv. Jud. 13.

2. ĭtĕrō, adv., v. iterum init.

ĭtĕrum (collat. form ‡ ĭtĕro, Inscr. ap. Fea Framm. di Fast. Cons. Tav. 10, n. 26), adv. [acc. sing. n. of compar. form from pronom. stem i- of is; cf. Sanscr. itara, the other; Hibern. itir], again, a second time, once more, anew.

  1. I. Lit.: ubi rex Agathocles regnator fuit, et iterum Phintias, tertium Liparo, Plaut. Men. 2, 3, 58: iterum mihi natus videor, quia te repperi, id. Poen. 5, 2, 117: iterum ille eam rem judicatam judicat, id. Rud. prol. 19: Livianae fabulae non satis dignae sunt, quae iterum legantur, Cic. Brut. 18, 71: C. Flaminius consul iterum, id. Div. 1, 35, 77: T. Quinctius Pennus, iterum, Liv. 4, 30; Nep. Hann. 5, 3; Hor. Ep. 1, 5, 4: cum is iterum bellum dare dixisset, Liv. 21, 18.
    In enumerations: primo quidem decipi, incommodum est: iterum, stultum: tertio turpe, Cic. Inv. 1, 39, 71; id. Font. 8, 16; Suet. Caes. 36; id. Aug. 25; Nep. Hann. 6, 1; Juv. 4, 1.
    With other advv., esp. with semel, tertium, etc.: cum his Aeduos semel atque iterum armis contendisse, Caes. B. G. 1, 31; Juv. 3, 134: Venerium jacere iterum ac tertium, Cic. Div. 2, 59, 121: iterum atque tertium tribuni, Liv. 3, 19: semel iterumque, Cic. Div. 1, 25, 54.
    Repeated: iterum atque iterum spectare, again and again, repeatedly, Hor. S. 1, 10, 39: iterum atque iterum fragor increpat ingens, Verg. A. 8, 527: iterumque iterumque vocavi, id. ib. 2, 770; 3, 436.
  2. II. Transf., in turn, again, on the other hand: cum is iterum sinu effuso bellum dare dixisset, having loosed again the fold, Liv. 21, 18 fin.; Just. 21, 4, 6: pares iterum accusandi caussas esse, Tac. A. 12, 65.