Absolut, adj.:

  1. a. i grammatisk mening: absolutus, Prisc.
  2. b. = ovilkorlig, obetingad: simplex, (absolutus) mots. relativ, jfr C. de Fato c. 23: sunt quaedam necessitudines cum adjunctione (i. e. relativa), quaedam simplices et absolutae; aut simplex est disceptatio aut ex comparatione, id. de Or. III. § 116; en absolut nödvändighet summa (jfr c) necessitas.
  3. c. = fullkomlig, oinskränkt: summus, infinitus: a. makt infinita potestas; det a-a goda summum bonum; optimum; finis, extremum, ultimum bonorum (ad quod omnia referuntur neque ipsum ad quidquam refertur); a. herrskare nulla lege astrictus rex; dominus.
  1. (Kommentera) Kommentera
 Donera Bitcoins! Bitcoin-adress: bc1qrjh4udzaukdh3r844d7chp7pxy0kd2znl2ua9f