Lewis & Short

confringo, frēgi, fractum, 3, v. a. [frango], to break in pieces (class. in prose and poetry).

  1. I. Prop.: hirneam, Cato, R. R. 81: pultando pedibus paene confregi hasce ambas (fores), Plaut. Most. 2, 2, 25: fores caedendo, Liv. 26, 46, 6: portarum claustra, Lucr. 1, 71: imbrices et tegulas, Plaut. Mil. 2, 6, 24; id. Capt. 4, 4, 8: digitos, Cic. Fl. 30, 73: ossa, Plin. 28, 10, 45, § 159: arbores vi tempestatis, Dig. 39, 2, 24: enses ensibus, Luc. 7, 573: turres valli impetu, id. 6, 123: confracta navis, Plaut. Rud. 1, 2, 64; cf. * Suet. Ner. 34: scaeptra manu, Sen. Herc. Fur. 272.
    Prov.: tesseram (hospitalem), to break friendship, violate faith, Plaut. Cist. 2, 1, 36.
  2. II. Trop., to break, bring to naught, destroy: rem, to dissipate, run through property, Plaut. Stich. 4, 2, 49; id. Trin. 1, 2, 71: superbiam, Titin. ap. Non. p. 316, 3: consilia senatoria, Cic. Verr. 2, 1, 5, § 13: vires hostium, Val. Max. 7, 2, ext. 17: rem publicam, id. 4, 5, 2; Claud. Laud. Stil. 2, 69.
    Hence, confractus, a, um, P. a., broken, uneven: in confracto (opp. in aequo), Plin. 35, 11, 40, § 127.