Lewis & Short

discrētĭo, ōnis, f. [discerno] (postclass.).

  1. I. A separation: cum vis aliqua utrumque (corpus et animam) discreverit, quae discretio mors vocetur, Macr. Somn. Scip. 1, 6, 17; Lact. 7, 12, 4.
  2. II. A difference, distinction: sine discretione, Pall. Jul. 4, 5; Amm. 17, 1 al.
  3. III. Discernment, discrimination, capacity for distinguishing (late Lat.): ne, propter discretionem difficilem, jus incertum sit, Vulg. 1 Cor. 12, 10: boni ac mali, id. Hebr. 5, 14.