Lewis & Short

ē-mitto, mīsi, missum, 3, v. a., to send out, send forth, to let out, let go (freq. and class.).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: quibuscum tamquam e carceribus emissus sis, Cic. Lael. 27, 101; cf.: aperiam carceres et equos emittere incipiam, Varr. R. R. 2, 7, 1: ex porta ludis cum emissu’st lepus, Plaut. Pers. 3, 3, 31: aliquem e carcere, Cic. Planc. 12 fin.: aliquem ex vinculis, Plaut. Capt. 2, 3, 48; Cic. Tusc. 1, 31: aliquem e custodia, id. ib. 1, 49, 118 (cf. Nep. Cim. 1).
      As milit. t. t., to send out against the enemy: essedarios ex silvis, Caes. B. G. 5, 19, 2; cf.: equitibus emissis, id. ib. 5, 26, 3: Caesar omnibus portis eruptione facta equitatuque emisso hostes in fugam dat, id. ib. 5, 51, 5; 5, 58, 4 et saep.: aliquem de carcere, Cic. Verr. 2, 5, 9; cf.: Licinium fugere conantem de manibus, id. Cael. 28; Liv. 21, 48; for which: Hannibalem e manibus, id. 22, 3; and merely manibus, id. 44, 36: aliquem noctu per vallum, Caes. B. C. 1, 76, 4: aliquem pabulatum, id. ib. 1, 81, 4; cf. id. ib. 3, 76, 1: aliquem sub jugum, Liv. 9, 6 fin. et saep.: ut abs te non emissus ex urbe, sed immissus in urbem esse videatur, sent out, turned out, Cic. Cat. 1, 11; cf. id. Rep. 4, 5 fin.: scutum manu, to throw away, throw aside, Caes. B. G. 1, 25, 4: pila, to throw, hurl, cast, discharge, id. ib. 2, 23, 1; Liv. 9, 13; 32, 17 et saep.; cf.: hastam in fines eorum, Liv. 1, 32: aquam ex lacu Albano, to let off, id. 5, 15; cf.: aquam impetu, Suet. Claud. 32: lacus Velinus, a Curio emissus, Cic. Att. 4, 15, 5; Suet. Caes. 44: flumen per prona montis, Curt. 7, 11: sanguinem de aure, to let, Col. 6, 14, 3; cf.: sanguinem venis, Plin. 25, 5, 23, § 56: ova, to lay, id. 11, 24, 29, § 85: folia, to put forth, produce, id. 18, 20, 49, § 182; cf. transf.: ulmi emittuntur in ramos, id. 17, 12, 18, § 90: librum de arte aleam ludendi, to put forth, publish, Suet. Claud. 33; cf.: aliquid dignum nostro nomine emittere, Cic. Fam. 7, 33: fulmina, id. Div. 2, 19 fin.: sonitum ex alto, Lucr. 4, 694; cf.: vocem caelo, Liv. 5, 51: sonitum linguae, Lucr. 5, 1044: vocem, to utter, id. 4, 548; 5, 1088; Liv. 1, 54 et saep.: flatum crepitumque ventris, Suet. Claud. 32 fin.: animam, to expire, Nep. Epam. 9, 3: spiritum, Vulg. Matt. 27, 50: si nubium conflictu ardor expressus se emiserit, id esse fulmen, has broken forth, burst forth, Cic. Div. 2, 19, 44.
    2. B. In partic.: manu emittere aliquem for the usu. manu mittere aliquem, to release a person from one’s potestas, to set free, emancipate (anteclass. and since the Aug. per.), Plaut. Capt. 3, 5, 55; id. Men. 5, 8, 52; id. Rud. 4, 6, 14 et saep.; Ter. Ph. 5, 5, 2; Liv. 24, 18, 12; Suet. Vit. 6; Tac. A. 15, 19; Macr. S. 1, 11; so without manu, Plaut. Ps. 4, 2, 37; Ter. Ad. 5, 9, 19; cf. of a debtor: libra et aere liberatum emittit, Liv. 6, 14, 5.
  2. II. Trop., to let forth, let go, send out: manibus manifesta suis emittere quoquam, to let slip from our hands that which is evident, Lucr. 4, 504; cf.: emissa de manibus res est, Liv. 37, 12: cum illud facetum dictum emissum haerere debeat (a fig. borrowed from missive weapons), Cic. de Or. 2, 54, 219; cf.: et semel emissum volat irrevocabile verbum, Hor. Ep. 1, 18, 71: argumenta, Cic. de Or. 2, 53, 214; and: maledictum, id. Planc. 23 fin.