Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

vincŭlum, or (also in class. prose), contr., vinclum, i, n. [vincio], that with which any thing is bound, a band, bond, rope, cord, fetter, tie (cf.: catena, manica, compes).

  1. I. Lit.: corpora constricta vinculis, Cic. de Or. 1, 52, 226: nodos et vincula rupit, Verg. A. 5, 510: hic fessas non vincula naves Ulla tenent, id. ib. 1, 168: Chio solvite vincla cado, Tib. 2, 1, 28: tunicarum vincla relaxat, Ov. F. 2, 321: quamvis Charta sit a vinclis non labefacta suis, i. e. the seal, id. P. 3, 7, 6: chartae sua vincula dempsi, id. Tr. 4, 7, 7: epistolae laxare, Nep. Paus. 4, 1: pennarum vincula, Ov. M. 8, 226: et Tyrrhena pedum circumdat vincula plantis, Verg. A. 8, 458; so of sandals, Tib. 1, 5, 66; Ov. F. 1, 410; 2, 324; 3, 823.
      1. 2. Esp. in the plur., of the fetters of prisoners, and hence sometimes to be rendered prison; and vincula publica, the state-prison: mitto vincla, mitto carcerem, mitto verbera, mitto secures, Cic. Verr. 2, 3, 24, § 59: aliquem aeternis tenebris vinculisque mandare, id. Cat. 4, 5, 10: de convivio in vincla atque in tenebras abripi, id. Verr. 2, 4, 10, § 24: in vincula conjectus, Caes. B. G, 3, 9; 4, 27: in vincula duci, Liv. 3, 13, 4; 3, 49, 2; 3, 56, 4; 3, 57, 5; 5, 9, 4; 9, 34, 24; 38, 56, 9; Vell. 2, 7, 2 al.: in vinculis et catenis, Liv. 6, 16, 2; ex vinculis causam dicere, i. e. to plead in chains, Caes. B. G. 1, 4: publica, Nep. Milt. 7, 6; id. Paus. 2, 2; id. Cim. 1, 1; Paul. Sent. 5, 17, 3; 5, 26, 1.
  2. II. Trop., a bond, fetter, tie, band: qui ex corporum vinculis tamquam e carcere evolaverunt, Cic. Rep. 6, 14, 14: vinculum ad astringendam fidem, id. Off. 3, 31, 111; cf.: victum ingens vinculum fidei, Liv. 8, 28, 8: vincula revellit non modo judiciorum, sed etiam utilitatis vitaeque communis, Cic. Caecin. 25, 70: vinculum ingens immodicae cupiditatis injectum est, Liv. 10, 13, 14: quae (beneficium et gratia) sunt vincula concordiae, Cic. Fin. 2, 35, 117: vinculis et propinquitatis et affinitatis conjunctus, id. Planc. 11, 27: vincla summae conjunctionis, id. Att. 6, 2, 1: accedit maximum vinculum, quod ita rem publicam geris, ut, etc., id. Fam. 15, 11, 2: quod vinclum, quaeso, deest nostrae conjunctioni, id. ib. 5, 15, 2: ne cui me vinclo vellem jugali, Verg. A. 4, 16; cf. Ov. M. 9, 549: excusare laborem et mercenaria vincla, Hor. Ep. 1, 7, 67.