Lewis & Short

fundātor, ōris, m. [2. fundo],

  1. I. a founder (very rare for conditor, creator): Praenestinae urbis, Verg. A. 7, 678: terrae, Lact. 2. 1, 5: imperii Romani, Inscr. Grut. 56, 5 sq.
  2. II. Trop.: securitatis publicae (Licinius), Inscr. Orell. 1071: quietis (Constantinus), ib. 1075.