Lewis & Short

ĭnīquĭtas, ātis (gen. plur. iniquitatium, Tert. Spect. 2), f. [iniquus], unequalness.

  1. I. Lit.
    1. A. Unevenness, of the ground: loci, Caes. B. G. 7, 45: in talibus iniquitatibus locorum, Liv. 38, 22, 3.
    2. B. Inequality, of weight: ponderis, App. M. 7, p. 195, 38.
    3. C. Excessiveness, that exceeds one’s strength: operis, Col. 2, 4, 6.
  2. II. Trop.
    1. A. Unfavorableness, adverseness, difficulty, hardness: loci, Liv. 2, 65, 5: in tanta rerum iniquitate, Caes. B. G. 2, 22 fin.: temporum iniquitate pressi, Liv. 35, 16, 11: temporis, Curt. 7, 7, 3: propter iniquitatem temporum, Cic. Rosc. Am. 1, 1; with acerbitas, id. ib. 29, 81.
    2. B. Unfairness, injustice, unreasonableness: aequitas, temperantia, fortitudo certant cum iniquitate, luxuria, ignavia, Cic. Cat. 2, 11, 25: praetoris, id. Quint. 2, 9: in tanta hominum perfidia et iniquitate, id. Fam. 1, 2, 4; id. Verr. 2, 3, 89, § 207: iniquitates potestatum, Plin. 28, 8, 27, § 106: Vespasiano ad obtinendas iniquitates haud perinde obstinante, unreasonable demands in the shape of taxes, Tac. H. 2, 84: exitii, id. A. 16, 17: summae iniquitatis se condemnari debere, would render himself guilty of the highest injustice, Caes. B. G. 7, 19: quae si vobis non probabuntur, vestram iniquitatem accusatote, your unreasonable demands, Cic. de Or. 1, 48, 208; so of unreasonable harshness, id. Caecin. 23, 65: iniquitatem deum atque execrabilem fortunam suam incusabant, Liv. 26, 34, 13: ab iniquitate judicis victoriam sperare, partiality, Gai. Inst. 4, 178.
      Plur.: juris emendatae edicto Praetoris, Gai. Inst. 3, 25; 41: calumniantium, acts of injustice, Just. Inst. prooem. init.