Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

haud or haut (in the form hau, before consonants, several times in Plautus acc. to the Cod. Ambros., and in Inscr. Orell. 4848: HEIC. EST. SEPVLCRVM. HAV. PVLCRVM. PVLCRAI. FEMINAE; also Tac. A. 2, 36; 6, 43 (49), Nipperdey, Ritter; hence, also hauscio = haud scio; cf. Ritschl, prol. ad Plaut. Trin. p. 99 sq. and p. 325), adv. [perh. orig. hau = οὐ, v. Ritschl l. l. But cf. Hand, Turs. III. 15.
Acc. to Corss. Ausspr. 1, 205, haud = pronom. stem ho + au (Sanscr. ava, away) + de, as in unde, etc.], a subjective and intensive negative particle,

  1. I. not at all, by no means; in class. prose most freq. with adverbs; rarely with adjectives, pronouns, or verbs (the last construction in Cic. only in the formulae: haud scio an, and haud dubito; in Caes. it occurs but once; v. also Krebs, Antibarb. p. 516).
          1. (α) With advv.: hau longe, Plaut. Bacch. 4, 2, 13: hau longe abesse oportet, id. Am. 1, 1, 166: haut sane diu est, it is but a very little while ago, id. Merc. 3, 1, 44: haud sane commodum, Ter. Ad. 5, 2, 8: haud sane intellego, quidnam sit, quod laudandum putat, Cic. Off. 2, 2, 5; cf. also: rem haud sane difficilem admirari videmini, id. de Sen. 2, 4: haud sane facile, id. ib. 23, 83: facio quod manifesto moechi haud ferme solent, Plaut. Poen. 4, 2, 40: haud ferme Ter. And. 3, 1, 2: haud ita jussi, id. ib. 5, 4, 52: haud ita est, id. Phorm. 2, 1, 35; cf.: eia, haud sic decet, id. Eun. 5, 9, 35; id. Ad. 3, 4, 7: haut aliter esse duco, Plaut. Bacch. 3, 1, 2: aliter hau dicetis, id. Most. 1, 2, 15: haud aliter censeo, Ter. Ad. 5, 8, 5; cf. also: ac veluti lupusHaud aliter Rutulo, muros et castra tuenti, Ignescunt irae, Verg. A. 9, 65; v. aliter; and cf. also secus: nam ego hau diu apud hunc servitutem servio, Plaut. Mil. 2, 1, 17 Ritschl, N. cr.: haud diu est, Ter. Eun. 2, 3, 67; cf.: scies hau multo post, Plaut. Bacch. 4, 8, 12; Ter. Phorm. 5, 6, 39: haud paulo plus, Cic. Fam. 7, 1, 3: haud minus aegre patior, Ter. Heaut. 5, 2, 5: haud minus, Liv. 2, 60, 3: Getae praetorii praefecto haud satis fidebant, Tac. A. 11, 33: sed haud facile dixerim, cur, etc., Cic. Rep. 1, 3 fin.; so, haud facile, Sall. J. 17, 2; id. C. 13, 5; cf.: eorum animi molles et aetate fluxi dolis haud difficulter capiebantur, id. ib. 14, 5: haud cito, Ter. Ad. 3, 3, 89: haud temere est, quod tu tristi cum corde gubernas, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 9, 329 (Ann. v. 473 Vahl.): haud temere est visum, Verg. A. 9, 375: familiaris accipiere faxo hau familiariter, Plaut. Am. 1, 1, 199: haud stulte sapis, Ter. Heaut. 2, 3, 82: haud commode, id. Hec. 1, 2, 20: consul haud dubie jam victor, Sall. J. 102, 1: Vergilius haud dubie proximus, Quint. 10, 1, 85: dubie: mihi hau saepe eveniunt tales hereditates, Plaut. Curc. 1, 2, 33: morbus haud saepe quemquam superat, Sall. J. 17, 6: haud cunctanter, Suet. Tit. 6. For the connection with dum and quamquam, v. infra fin.
          2. (β) With adjj.: id esse hau perlonginquom, Plaut. Bacch. 5, 2, 76: in aetate hau bonum’st, id. Trin. 2, 4, 61: haut doctis dictis certantes, sed male dictis, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 274 Vahl.): ille vir haut magna cum re, id. ap. Cic. de Sen. 1, 1 (Ann. v. 342 ib.): hau mala’st mulier, Plaut. Bacch. 5, 2, 42: conveni hodie hominem haud impurum, Ter. Eun. 2, 2, 4: anus haud impura, id. Heaut. 4, 1, 16: servum haud illiberalem praebes te, id. Ad. 5, 5, 5: haud mediocris vir, Cic. Rep. 2, 31: haut consimili ingenio, Plaut. Bacch. 3, 3, 50: compendium haut aetati optabile, id. ib. 1, 2, 51: hau permultum attulit, id. ib. 2, 3, 86: haud mirabile est, Ter. Heaut. 2, 4, 8: bene dicere haut absurdum est, Sall. C. 3, 1; cf.: ingenium ejus haut absurdum, id. ib. 25, 5: haud ignotae belli artes, Liv. 21, 1, 2: annus haud dubiis consulibus, id. 4, 8; v. dubius and dubium: certe extrema linea Amare haud nihil est, Ter. Eun. 4, 2, 13.
          3. (γ) With pronn.: haut quisquam quaeret, qui siem, no one certainly, Plaut. Am. prol. 130: eum salutat magis haut quiquam quam canem, id. ib. 2, 2, 48; id. Bacch. 1, 1, 25; cf.: faxo haut quicquam sit morae, id. Am. 3, 3, 17; Ter. And. 2, 1, 36: hic se ipsus fallit, haud ego, id. ib. 3, 2, 15; cf.: haud pol me quidem, id. Hec. 2, 3, 5.
          4. (δ) With verbs: Ni. Etiam dimidium censes (eum attulisse)? Ch. Non edepol scio: Verum haut opinor, Plaut. Bacch. 2, 3, 88: hauscio, quid eo opus sit, id. ib. 5, 2, 15: hau nosco tuum, id. Trin. 2, 4, 44: ne ego cum illo pignus haut ausim dare, id. Bacch. 4, 9, 133: quod dixi semel, hau mutabo, id. ib. 5, 2, 85; cf.: haud muto factum, Ter. And. 1, 1, 13: hau moror, Plaut. Bacch. 5, 1, 30: philosophari est mihi necesse; nam omnino haut placet, Enn. ap. Cic. Tusc. 2, 1, 1 (cf. id. de Or. 2, 38, 156; id. Rep. 1, 18; Gell. 5, 15 fin.; Trag. v. 417 Vahl.): pol me hau paenitet, Plaut. Am. 5, 1, 72: facit ille, quod vulgo hau solent, id. ib. 1, 1, 30: ego faxo hau dicet nactam, quem deluserit, id. Bacch. 3, 4, 7; 4, 8, 23: nae ille haud scit, quam, etc., Ter. Heaut. 2, 1, 10; cf. id. ib. 4, 4, 25: tum ille haud dubitavit, etc., Cic. Rep. 1, 15: quod somno supererit, haud deerit, Quint. 10, 3, 26: haud erit, ut merito immortalis possit haberi, it cannot be, Lucr. 3, 715; v. sum: quem (Drusum) haud fratris interitu trucem quam remoto aemulo aequiorem sibi sperabat, not so much … as, Tac. A. 3, 8.
            For the phrase haud scio an (in Plautus hauscio an), see an; cf. also, haud scio, -ne: idque adeo haud scio, mirandumne sit, etc., * Caes. B. G. 5, 54, 5: Am. Exspectatusne advenio? So. Hau vidi magis exspectatum, I never saw any one welcomer, ironically, Plaut. Am. 2, 2, 47; so, hau vidi magis, id. Capt. 3, 4, 29; id. Poen. 1, 1, 13.
            Pleonastic with another negative: neque ego haut committam, ut, si peccatum siet, etc., Plaut. Bacch. 4, 9, 114: neque ille haud obiciet mihi, Pedibus sese provocatum, id. Ep. 5, 1, 57: post si quis vellet te, haut nevelles dividi? id. Aul. 2, 4, 7.
            Ellipt.: Al. Quid istuc est, mi vir, negoti, quod tu tam subito domo Abeas? Ju. Edepol haut quod tui me neque domi distaedeat, Plaut. Am. 1, 3, 5.
            Hence,
  2. II. Esp., joined with dum and quaquam.
    1. A. haud dum, or, as one word, haud-dum, an intensive nondum, not at all as yet, not yet (very rare): concilionePro Superi! Ausonius miles sedet? armaque tantum Hauddum sumpta viro? Sil. 2, 332; Liv. 2, 52; 10, 6; 25; 22, 12; 28, 2; 33, 11 al.
    2. B. haud quāquam, or, as one word, haudquāquam, by no means whatever, not at all (class.): haudquaquam quemquam semper Fortuna secuta est, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 299 Vahl.): haudquaquam etiam cessant, Ter. Heaut. 1, 2, 1: haudquaquam id est difficile Crasso, Cic. de Or. 2, 33, 143: haudquaquam hercle mirandum est esse, etc., id. ib. 3, 22, 82: haudquaquam boni est, ratione vinctum velle dissolvere, id. Univ. 11: homo prudens et gravis, haudquaquam eloquens, id. de Or. 1, 9, 38: accedat huc suavitas quaedam oportet sermonum atque morum haudquaquam mediocre condimentum amicitiae, id. Lael. 18, 66: haudquaquam par gloria, Sall. C. 3, 2: haudquaquam certamine ambiguo, Liv. 7, 26, 8: tibi has, miserabilis Orpheus Haudquaquam ob meritum, poenas, ni Fata resistant, Suscitat, Verg. G. 4, 455: haudquaquam dictis violentia Turni flectitur, id. A. 12, 45 al.