Lewis & Short

inter-curro, curri, rsum, 3, v. n. and a. (tmesis in Lucr. 5, 1374: inter plaga currere).

  1. I. Neutr., to run between.
    1. A. Lit.
      1. 1. In gen.: latitudine intercurrentis freti, Plin. 3, 11, 16, § 100.
      2. 2. In partic., to hasten in the meantime anywhere: indicto delectu in diem certam, ipse interim Veios intercurrit, Liv. 5, 19, 4.
    2. B. Trop.
      1. 1. To run along with, mingle with, be among: intercurrit quaedam distantia formis, Lucr. 2, 373: his laboriosis exercitationibus dolor intercurrit, Cic. Tusc. 2, 15, 36: alterum genus intercurrit nonnumquam, etc., Auct. Her. 1, 8, 12: gemma candida intercurrentibus sanguineis venis, Plin. 37, 10, 59, § 162: quibusdam intercurrit umbra, a dark vein, id. 37, 5, 18, § 67.
      2. 2. To step between, to intercede: pugnatur acerrime: qui intercurrerent, misimus tres principes civitatis, Cic. Phil. 8, 6, 17.
  2. II. Act., to run through, traverse (late Lat.; for percurrebat is the true reading, Liv. 44, 2, 12): intercurso spatio maris, Amm. 15, 10, 26.