Lewis & Short

mĕdĭĕtas, ātis, f. [medius], the middle, place in the middle, midst (in Cic. only as transl. of the Gr. μεσότης; elsewhere postclass.).

  1. I. Lit.: vix audeo dicere medietates, quas Graeci μεσότητας appellant, Cic. Univ. 7, 20: narium, Lact. 10, 19: totius loci, App. M. 2, p. 116, 6: sic feliciore loco medietatis est positus (sc. homo), App. Asclep. 6, p. 79: in mediatate distinctis aquis, Tert. de Bapt. 3.
    1. B. Transf., a half, moiety (syn. dimidium): decoquere aliquid usque ad medietatem, Pall. Mart. 10, 10 and 30: sulcum usque ad medietatem replere, id. Mai. 3: debiti, Cod. Th. 4, 19, 1.
  2. II. Trop., a middle course, medium: medietatem quandam sequi, Dig. 5, 4, 3 fin.; Arn. 2, 65: ejusmodi medietates inter virtutes et vitia intercedere, App. Dogm. Plat. p. 14, 3.