Lewis & Short

mŏlū̆crum, i, n. [mola].

    1. A. A millbroom, i. e. a broom for sweeping out a mill: molucrum, quo molae verruntur, quod Graeci μυλήκορον dicunt, Paul. ex Fest. p. 140 Müll.
    2. B. A handle for turning a mill: molucrum, quo molae vertuntur, Paul. ex Fest. p. 142 Müll. dub.; al. teruntur; cf. A. supra.
    3. C. A square log of wood at the place where sacrifices were offered, or where the mola salsa was sprinkled on the victim: Cloatius in libris sacrorum, molucrum esse, aiunt, ligneum (al. lignum) quoddam quadratum, ubi immolatur. Idem Aelius in explanatione carminum Saliarium eodem nomine appellari ait, quod sub molā supponatur. Aurelius Opilius appellat, ubi molatur, Paul. ex Fest. p. 141 Müll.
    4. D. = Mola, a mooncalf, mole: molucrumtumor ventris, qui etiam virginibus incidere solet, Paul. ex Fest. p. 140 Müll.