Lewis & Short

ob-lectāmentum, i, n. [oblecto], a delight, pleasure, amusement (class.; cf.: voluptas, deliciae); with gen. obj.: requies oblectamentumque senectutis, Cic. Sen. 15, 52: oblectamenta puerorum, id. Par. 5, 2, 38: oblectamenta et solatia servitutis, id. Verr. 2, 4, 60, § 134: gulae, Plin. 21, 11, 39, § 68.
With gen. subj.: rerum rusticarum, Cic. Sen. 16, 55.
Absol.: erat ei in oblectamentis draco serpens, Suet. Tib. 72.