Lewis & Short

pactĭo, ōnis, f. [paciscor].

  1. I. In gen., an agreeing, covenanting; an agreement, covenant, contract, bargain, pact (syn. pactum): est autem pactio duorum plurinmve in idem placitum et consensum, Dig. 2, 14, 1: in pactionibus faciendis legem spectare, Cic. Q. Fr. 1, 1, 12: pactionem facere de aliquā re, id. Rosc. Com. 12, 34, and 14, 40: nefarias cum multis pactiones conflare, id. Har. Resp. 20, 42: pactionem cum aliquo facere, ut, etc., id. Att. 4, 18, 2: condiciones pactionesque bellicas perturbare perjurio, id. Off. 3, 29, 108; id. Caecin. 18, 51: arma per pactionem tradere, Liv. 9, 11: summā fide in pactione manere, Nep. Ag. 2, 4: talibus pactionibus pacem facere, conditions, id. Dion. 5: interpositā pactione, Just. 7, 6, 4; 22, 2, 3: pactionem de republicā facere, id. 35, 1, 4: collegam suum Antonium pactione provinciae perpulerat, ne, etc., by making over to him his province according to agreement, Sall. C. 26, 4: pactionem nuptialem facere, Liv. 4, 4: praemiorum, a promise, Cic. post Red. in Sen. 13, 31.
  2. II. In partic.
    1. A. An agreement, compact, between the farmers general and the inhabitants of a province: pactiones cum aliquo conficere, Cic. Fam. 13, 65, 1; id. Att. 5, 13, 1.
    2. B. A corrupt bargaining, an underhand agreement or compact: nonnullos pactionis suspicionem non vitasse, Cic. Verr. 2, 1, 7, § 17: Aulum spe pactionis perpulit, uti, etc., Sall. J. 38, 2; cf. id. C. 26, 4.
    3. C. A truce: aut pax aut pactio, Flor. 4, 12, 24.
    4. D. Pactio verborum, a form of words: ex pactione verborum, quibus jusjurandum comprehenditur, on account of the form of oath, Cic. Rosc. Com. 16, 46; cf.: deos cum pactionibus adorare et formulis, Arn. 7 med.
    5. E. A marriage-contract: hic eam rem volt, scio, mecum adire ad pactionem (= mecum pacisci), Plaut. Aul. 2, 2, 25.