Lewis & Short

2. părātus, ūs, m. [1. paro], a preparing, fitting out, preparation, provision, = apparatus: nullum necessarium vitae cultum aut paratum requirentis, Cic. Fin. 5, 19, 53: paratu militum et armorum, Sall. Fragm. ap. Gell. 2, 27, 2; Liv. 10, 41, 3 Drak. N. cr.: proviso ante funebri paratu, Tac. A. 13, 17: natalem Vitellii diem celebravere ingenti paratu, id. H. 2, 95: mensaeque paratu Regifico, Val. Fl. 2, 652: magno cultu paratuque rerum et familiae, Gell. 19, 1, 7: lauto cenare paratu, Juv. 14, 13.
In plur.: largis paratibus uti, Ov. H. 16, 191; so of ornament, id. M. 8, 683: Tyrios induta paratus, clothing, id. F. 3, 627: ventris et ganeae, Tac. A. 3, 52: fortunae, id. ib. 11, 30.