Lewis & Short

2. a -scĭo (adsc-, Rib., Halm), īvi (never ii), 4, v. a., like adopto, arrogo, etc., transf. from the sphere of civil law to common life, to receive, admit (like scio in this signif., very rare, perh. only in Verg. and Tac.; cf. ascisco): si socios sum adscire paratus, Verg. A. 12, 38: generum, id. ib. 11, 472: adsciri per adoptionem, Tac. A. 1, 3: sibi Tiberium adscivit, id. ib. 4, 57: adsciri in societatem Germanos, id. H. 4, 24: adsciri inter comites, id. ib. 4, 80: milites adscire, id. Agr. 19.