Lewis & Short

ascensor (ads-), ōris, m. [ascendo], one that ascends (eccl. Lat.).

  1. I. In gen.: montis Dominici, Hier. in Rufin. 1: caeli, Vulg. Deut. 33, 26.
  2. II. Esp., one that mounts a horse, chariot, etc., a rider, charioteer: ut cadat ascensor ejus (equi) retro, Vulg. Gen. 49, 17: ascensor equi, ib. Amos, 2, 15: equum et ascensorem dejecit, ib. Exod. 15, 1; ib Job, 39, 18.
    So absol.: ascensores (sc. equorum), Vulg. 4 Reg. 18, 23; so, asini ascensor, ib. Isa. 21, 7; cameli, ib. ib.’ collidam in te currum et ascensorem ejus, ib. Jer. 21, 51. subvertam quadrigam et ascensorem ejus, ib. Agg. 2, 23.