Lewis & Short

prŏpīnātĭo, ōnis, f. [propino].

  1. I. A drinking to one’s health, a pledging in something (post-Aug.): tralaticiā propinatione dignus, Petr. 113: propinationem ab aliquo accipere, Sen. Ben. 2, 21, 5.
    In plur.: propinationibus crebris aliquem lacessere, Sen. Ira, 2, 33, 6: propinationes tuas recusant, decline your invitations to drink a health, id. Ep. 83, 22.
  2. II. Transf., in gen., a funeral banquet, Inscr. Grut. 753, 4.