Lewis & Short

prospector, ōris, m. [prospicio].

  1. I. Lit., one who looks out: sicut prospector videns casum proximi sui, Vulg. Ecclus. 11, 32.
  2. II. Trop., one that foresees, one that arranges beforehand, a provider (post-class.): deus prospector humanarum necessitatum, Tert. Or. 1: nuptiarum, id. adv. Marc. 4, 34: deus in rebus incertis prospector, App. de Deo Socr. 16, p. 51, 12; Vulg. Ecclus. 3, 34.