Lewis & Short

prosper, and more freq. prospĕrus, a. um, adj. [pro-spero, answering to hope; cf. spes],

  1. I. agreeable to one’s wishes, favorable, fortunate, prosperous (freq. and class.; cf.: faustus, propitius): sperem veteres pro spem dixerunt, unde et prospere dicimus, hoc est, pro spe, Non. 171, 25: auspicium prosperum, Naev. 4, 2; cf. in sup.: prosperrimum augurium, Plin. 10, 8, 9, § 21: prospera adversaque fortuna, Cic. N. D. 3, 37, 89: magnis autem viris prosperae semper omnes res, id. ib. 2, 66, 167: prosperae res, id. Brut. 3, 12: non jam id ago, ut prosperos exitus consequar, id. Att. 9, 7, 1: successus, Liv. praef. fin.: prosperrimo rerum eventu, Vell. 2, 122, 2.
    Comp.: prosperior civium amor, Tac. A. 6, 51: mox cecinit laudes prosperiore lyrā, Ov. A. A. 3, 50: prosperius fatum, id. F. 3, 614: nomina, of good omen, Plin. 28, 2, 5, § 22; so, verba, Ov. P. 4, 4, 38.
    In nom. sing.: prosper dicendi successus, Auct. ap. Prisc. p. 693 P.; Anthol. Lat. 5, 132: deinde est hominum generi prosperus et salutaris ille fulgor, qui dicitur Jovis, propitious, favorable, Cic. Rep. 6, 17, 17 (cited in Prisc. p. 693 P.): immoriens magnis non prosperus ausis, Sil. 10, 202: prosperus in Africam transitus, Val. Max. 3, 7, 1.
    With evenio (cf. prospere): omnia quae prospera tibi evenere, Liv. 28, 42, 15: si cetera prospera evenissent, id. 21, 21, 9: quod bellumut id prosperum eveniret, id. 42, 28, 7; 37, 47, 4.
          1. (β) With gen. (poet.): noctilucam. Prosperam frugum, beneficial to fruits, Hor. C. 4, 6, 39.
  2. II. Subst., in plur.: prospĕra, ōrum, n., favorable circumstances, good fortune, prosperity (postAug.): prospera belli, Luc. 5, 782: rerum, id. 7, 107: tam mala Pompeii quam prospera mundus adoret, id. 7, 708: Germani prosperis feroces, Tac. H. 5, 15; Plin. Pan. 7.
    Hence, adv., in two forms.
    1. A. pro-spĕrē, agreeably to one’s wishes, favorably, luckily, fortunately, prosperously (class.): omnia profluenter, prospere, Cic. Tusc. 5, 18, 53: procedere, id. Fam. 12, 9, 2: cedere alicui, Nep. Dat. 1, 2: succedere, id. ib. 6, 1: cui ut omnia prospere evenirent, Liv. 23, 27, 12: cadere, Tac. A. 2, 46.
      Comp.: aves quae prosperius evolant, with better augury, Gell. 6, 6, 8: res eventura prosperius, id. 1, 13, 1; Col. 4, 32, 1.
      Sup.: prosperrĭme geruntur omnia. Vell. 2, 97, 1: dimicare, Suet. Caes. 36.
    2. * B. prospĕ-rĭter, favorably, fortunately, Enn. ap. Prisc. p. 1010 P.