Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. successus, a, um, Part. of succedo.

2. successus, ūs, m. [succedo].

  1. I. (Acc. to succedo, I.) An advance, approach (very rare).
    1. A. Lit.: successus et incursus hostium, Caes. B. G. 2, 20: equorum, Verg. A. 12, 616.
    2. B. Transf. (post-class.), a place which one goes down into, a cavern: terrarum, Arn. 5, 173; 7, 251.
  2. II. (Acc. to succedo, II.) A succession of time, continuance (post-class.): continuo totius temporis successu, Just. 1, 8, 14: ex successu continuae felicitatis obliviscitur se hominem, id. 16, 5, 8.
    1. B. Trop., a happy issue, good result, success (the usual signif.; perh. not ante-Aug.): successu exsultans, Verg. A. 2, 386: Mnestheus successu acrior ipso, id. ib. 5, 210: hos successus alit, id. ib. 5, 231: successum dea dira negat, id. ib. 12, 914; cf.: multo successu Fabiis audaciam crescere, Liv. 2, 50, 3: contentus fortuito successu, id. 42, 66, 2: elatus successu, id. ib. § 3: successumque artes non habuere meae, Ov. R. Am. 624: successu rerum ferocior, Tac. H. 4, 28; Ov. M. 6, 130; 8, 384; 8, 495 al.: successus improborum plures allicit, Phaedr. 2, 3, 7; Quint. 1, 2, 24; 10, 7, 13; Plin. 7, 7, 5, § 44: petitionum, id. 28, 8, 27, § 106: artis, id. 35, 9, 36, § 67: nec successum victoriae moderatus est, Suet. Aug. 13: tantusque rerum successu haberi coeptus est, Just. 17, 3, 22: successu rerum florentes opes, id. 18, 6, 1; 21, 6, 1.
      Plur.: pleni successibus anni, Ov. M. 8, 273: successus prosperos dare, Liv. prooem. § 13: ne successibus deesset auctoritas, Just. 2, 4, 13.
      1. 2. Concr., posterity, issue (post-class.): ferunt Graecorum commentafeminamsuā manu suos exstinxisse successus, i. e. Medea, Cael. Aur. Tard. 1, 5.