Lewis & Short

pū̆trĭdus, a, um, adj. [putreo].

  1. I. Rotten, corrupt, decayed: dentes, Cic. Pis. 1, 1: nimis jam putrida membra, Luc. 2, 141: si quid in nucleo putridi fuerit, Plin. 23, 4, 45, § 88: cadaver, Vulg. Isa. 14, 19.
  2. II. Withered: pectora, Cat. 64, 352; cf. Hor. Epod. 8, 7.