Lewis & Short

2. spēcŭla, ae, f. dim. [spes; cf. recula, from res], a slight hope (rare but class.): estne quid in te speculae? Plaut. Pers. 2, 5, 9; id. Cas. 2, 4, 27: ulla nec specula est, id. Rud. 3, 3, 3; Cic. Clu. 26, 72: oblectabar speculā, id. Fam. 2, 16, 5: cassae speculae renuntias fortiter, App. M. 6, p. 175, 17: tenui speculā solabar clades ultimas, id. ib. 10, p. 253, 5.