Lewis & Short

tantillus, a, um,

  1. I. adj. dim. [tantulus], so little, so small; in neutr. subst., so little a thing, such a little thing (mostly anteclass.; not in Cic.).
    1. A. With correl.-clause: febrem tantillam esse, ut, etc., Cels. 2, 8: tantillum loci, ubi catellus cubet, id mihi sat est loci, Plaut. Stich. 4, 2, 40: si hercle tantillum peccassis, etc., id. Rud. 4, 4, 106.
    2. B. Absol.: quem ego modo puerum tantillum in manibus gestavi meis, * Ter. Ad. 4, 2, 24: monstrum mulieris! tantilla tanta verba funditat, Plaut. Poen. 1, 2, 61: donum, id. Truc. 2, 7, 59.
  2. II. Subst.: tan-tillum, i, n., so little, such a trifle: hoccine mihi ob labores tantos tantillum dari? Plaut. Truc. 2, 6, 56: haud tantillo minus, id. Most. 2, 1, 47.