Lewis & Short

trĭbūnal (moleste diligentibus permittamus et tribunale dicere, Quint. 1, 6, 17; yet trĭbūnāle is found Corp. Inscr. Lat. 206, 24), ālis, n. [tribunus].

  1. I. Lit.
      1. 1. A raised semicircular or square platform, on which the seats of magistrates were placed, a judgment-seat, tribunal (cf.: suggestus, sella): compleatur tribunal, Cic. Brut. 84, 290: popularis accessus ac tribunal, id. Q. Fr. 1, 1, 8, § 25: praetor tribunal suum juxta Trebonii praetoris urbani sellam collocavit, Caes. B. C. 3, 20; cf. Tac. A. 15, 29; Mart. 11, 98, 17: eum de tribunali deturbavit, Caes. B. C. 3, 21; Cic. Vatin. 9, 21: (praetor) palam de sellā ac tribunali pronuntiat, Si quis, etc., id. Verr. 2, 2, 38, § 94: quem ad se vocari et de tribunali citari jussit, id. ib. 2, 5, 7, § 16: pro tribunali agere aliquid, id. Fam. 3, 8, 21; cf. id. Pis. 5, 11: qui dicunt apud tribunalia, Quint. 11, 3, 134; cf. id. 11, 3, 156: laudatum ex quattuor tribu nalibus, id. 12, 5, 6: nobis in tribunali praetoris urbani sedentibus, Cic. de Or. 1, 37, 168: sedens pro tribunali, Liv. 39, 32, 11: Fulvius magnā circumfusus turbā ad tribunal consulis venit, id. 26, 22, 3; cf. Tac. A. 1, 75.
      2. 2. The elevation in the camp, from which the general addressed the soldiers or administered justice, Liv. 28, 27, 15; Tac. H. 3, 10; 4, 25; cf.: regium (sc. Porsenae), Liv. 2, 12, 6.
      3. 3. The seat of the prætor in the theatre, Suet. Aug. 44.
      4. 4. A tribunal erected as a monument to a deceased person of high rank: sepulcrum Antiochiae ubi crematus (Germanicus), tribunal Epidaphnae, quo in loco vitam finierat, Tac. A. 2, 83; Inscr. Orell. 4548.
  2. II. Transf., in gen., a mound, dam, embankment: tribunalia structa manibus ad experimenta altissimi aestūs, Plin. 16, 1, 1, § 3.
    1. B. Of the persons who sit on a tribunal, the magistrates: omne forum quem spectat et omne tribunal, Hor. Ep. 1, 16, 57.
  3. III. Trop., height, greatness: quid superest ad honoris mei tribunal et columen, ad laudis meae cumulum? App. Flor. p. 356, 16.