Băvĭus, ii, m., a stupid poet, an enemy of Virgil and Horace: qui Bavium non odit, amet tua carmina, Maevi, Verg. E. 3, 90 (pro poenā ei contingat, ut diligat Maevium pejorem poëtam. Nam Maevius et Bavius pessimi fuerunt poëtae, inimici tam Horatio quam Vergilio, Serv.; cf. id. ad Verg. G. 1, 210, where is found the attack of Bavius upon Verg. for using hordeum in the plur.; cf. also Philargyr. Verg. E. l. l., and Weich. Poët. Lat. Rel. p. 308 sq.).