Lewis & Short

vultŭrĭus (volt-), ii, m. [1. vultur], a vulture, bird of prey.

  1. I. Lit., Plaut. Truc. 2, 3, 16; id. Most. 3, 2, 146 sqq.; Lucr. 4, 680; Liv. 27, 23, 3; 27, 11, 4; 41, 21, 7.
  2. II. Transf.
    1. A. A vulture; a designation for a rapacious or covetous person, an extortioner, and the like: sunt alii qui te volturium vocant, Plaut. Trin. 1, 2, 64: vulturius illius provinciae imperator, Cic. Pis. 16, 38; Cat. 68, 124.
    2. B. An unlucky throw at dice: jacit vulturios quattuor. Talos arripio: jacto basilicum, Plaut. Curc. 2, 3, 78.