Lewis & Short

1. cingŭlum, i, n. (access. form cin-gulus, i, m, and cingŭla, ae, f.; v. infra, cf cingulum hominum generis neutri est, nam animailum feminino genere dicimus has cingulas, Isid. Orig 20, 16, 4; Serv. ad Verg A. 9, 360) [cingo, cf. Varr. L. L. 5, § 114 Müll.].

  1. I. The girdle encircling the hips, a zone, belt (mostly poet.).
    1. A. For persons; mostly for women.
          1. (α) Cingulum, Varr L. L. 5, § 114 Müll.; id. ap. Non. p 47, 27; Claud. Fesc. 11, 37: cingulo, Petr. 21, 2.
            More freq. in plur., cingula, Verg. A. 1, 492; 9, 360; 12, 942; Val. Fl. 6, 471; a money belt, Just Nov 12, 1; a sword-belt, Verg. A. 12, 942.
            Hence, meton., soldiership, military service, Cod Just. 7, 38, 1; 12, 17, 3
            Of the bride’s girdle: cingulo nova nupta praecingebatur, quod vir in lecto solvebat, Paul ex Fest. P. 63 Müll.
          2. (β) Cingula, ae, Titin. ap. Non p 536, 19; Ov. A. A. 3, 444 dub. (Merk, lingula).
    2. B. For animals: cingula, ae, a girth, belt, Ov R. Am 236; Calp. Ecl. 6, 41; plur. abl. cingulis, Flor 2, 18, 14.
  2. II. Meton., a girdle of the earth, a zone: cingulus, i, * Cic. Rep. 6, 20, 21; Macr. S. Somn. Scip. 2, 5, 7.