Lewis & Short

circum-lā̆tro, āre, v. a.

  1. I. Prop., to bark around hominem, Sen. Cons. ad Marc. 22, 3 leonem, Amm 22, 16, 16.
    1. B. Meton., of the sea (post-class.): totum hoc circumlatrat aestus, roars around, Avien. Perieg 48.
  2. II. Trop., in pass.: domus circumlatratur injuriis, Symm. Ep. 8, 17 aliquem frustra occultis injuriis, Amm. 22, 12, 14: eum circumlatrantes philosophi, Lact. 2, 8, 50: circumlatrantes haeretici, Aug Ep 136.