Lewis & Short

circum-lĭno, lĭtum, 3 (perf. late Lat. circumlinisti, Vulg. Ezech. 23, 40), v. a. (access. form circumlĭnĭo, īre; cf. lino; so, circumliniunt, Quint. 12, 9, 8 Spald. N. er.: circumliniri, id. 1, 11, 6: circumliniendus, Col. 6, 16, 3; 6, 17, 9).

  1. I. Aliquid alicui, to smear, stick, or spread all over, to besmear: vulneribus aliquid circumlinitur, Plin. 22, 23, 49, § 103: Galbanum ramis ellebori circumlitum, id. 24, 5, 13, § 22: ciroumlita taedis sulfura, Ov. M. 3, 373.
    Far more freq.,
  2. II. Aliquid aliquā re, to besmear something all over with something, to anoint, bedaub (class.; most freq. in part. perf. pass.): oculum pice liquidā, Col. 6, 17 fin.: labellum luto, id. 12, 44, 1.
    Absol.: oculum, Plin. Ep. 6, 2, 2: alvos fimo bubulo, Plin. 21, 14, 47, § 80; 28, 11, 47, § 167.
    In part.: corpora fuco, * Lucr. 2, 744: circumliti mortui cerā, * Cic. Tusc. 1, 45, 108: fictile argillā, Plin. 33, 9, 46, § 131 al.: pictura, in quā nihil circumlitum est, is painted around, Quint. 8, 5, 26.
    1. B. -Trop.: extrinsecus adductis ea rebus circumliniunt, they elevate them, as it were, by strong coloring, embellish, Quint. 12, 9, 8.
      And (the figure derived from smearing musical instruments with wax, in order to produce a deep tone): simplicem vocis naturam pleniore quodam sono circumlinire, quod Graeci καταπεπλασμένον dicunt, Quint. 1, 11, 7; cf. id. 11, 3, 20: nisi (mendacium) ornatu aliunde quaesito circumlitum fuerit ac politum, Lact. 3, 1, 3.
    2. C. Poet., in gen., to cover, clothe: circumlita saxa musco, * Hor. Ep. 1, 10, 7: (Midas) auro, Ov M. 11, 136.