Lewis & Short

clāmĭto, āvi, ātum (part. pres. nom. plur. clamitantis, Varr. ap. Non. p. 356), 1, v. freq. n. and a. [clamo], to cry out violently or aloud, to bawl out, vociferate (class., esp. freq. since the Aug. per.; in Cic. only twice; not in Quint.; usu. of human beings).

  1. I. Neutr. (rare): ut illi clamitant, Cic. Caecin. 3, 9; of a bird: ipsum (passerem) accipitervano clamitantem interficit, Phaedr. 1, 9, 7.
  2. II. Act.
    1. A. With the words or thoughts uttered as object.
      1. 1. With direct citation: Chremes clamitans: Indignum facinus, Ter. And. 1, 1, 117: atque clamitas, Laterensis: quo usque ista dicis? Cic. Planc. 31, 75: quidam caricas vendens Cauneas clamitabat, id. Div. 2, 40, 84: Volero, clamitans provoco, Liv. 2, 55, 7: ad arma, et: pro vestram fidem, cives, clamitans, id. 9, 24, 9; 27, 48, 12; Suet. Aug. 40; Tac. A. 1, 18.
      2. 2. With acc. and inf.: clamitabat falsa esse illa, quae, etc., Cic. Tusc. 2, 25, 60: saepe clamitans, liberum seesse, Caes. B. G. 5, 7; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12, 2: clamitare coepitad Philotam decurrisse, Curt. 6, 7, 27; 9, 8, 7; 10, 7, 10: clamitans non corporis esse sed loci morbum, Sen. Ep. 104, 1; Suet. Calig. 58; Tac. A. 12, 7; 12, 35; id. H. 2, 29; cf. id. ib. 3, 10.
        Pass. impers.: multisque sciscitantibus cuinam eam ferrentThalassio ferri clamitatum, Liv. 1, 9, 12.
      3. 3. With subj.: Messalina clamitabataudiret Octaviae matrem, Tac. A. 11, 34: Mnester clamitans aspiceret verberum notas, id. ib. 11, 36; 16, 10.
      4. 4. With acc.: quid clamitas? Ter. And. 4, 4, 28: haec Volscio clamitante, Liv. 3, 13, 3: quorum clamitant nomina, Plin. Ep. 9, 6, 2: saeva et detestanda alicui, to imprecate, Tac. A. 3, 23.
      5. 5. With ut or ne: Acerronia … dum se Agrippinam esse utque subveniretur matri principis clamitat, conficitur, Tac. A. 14, 5; cf.: neve consulatus sui collegam dederet libertoclamitabat, id. ib. 16, 10.
    2. B. With personal obj.: clamitant me ut revortar, call on me, Plaut. Ps. 5, 1, 30 Lorenz (Fleck. inclamitant): clamitent Ne sycophantam, call, Ter. And. 4, 5, 20: clamitans eum modo consulem modo dictatorem, Ascon. p. 34, 13 Bait.: plausores, Augustianos militesque se triumphi ejus clamitantes, Suet. Ner. 25.
    3. C. Trop., of things, to proclaim, reveal, betray: nonne ipsum caput et supercilia illa penitus abrasa olere malitiam et clamitare calliditatem videntur? Cic. Rosc. Am. 7, 20.