Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

clāmĭto, āvi, ātum (part. pres. nom. plur. clamitantis, Varr. ap. Non. p. 356), 1, v. freq. n. and a. [clamo], to cry out violently or aloud, to bawl out, vociferate (class., esp. freq. since the Aug. per.; in Cic. only twice; not in Quint.; usu. of human beings).

  1. I. Neutr. (rare): ut illi clamitant, Cic. Caecin. 3, 9; of a bird: ipsum (passerem) accipitervano clamitantem interficit, Phaedr. 1, 9, 7.
  2. II. Act.
    1. A. With the words or thoughts uttered as object.
      1. 1. With direct citation: Chremes clamitans: Indignum facinus, Ter. And. 1, 1, 117: atque clamitas, Laterensis: quo usque ista dicis? Cic. Planc. 31, 75: quidam caricas vendens Cauneas clamitabat, id. Div. 2, 40, 84: Volero, clamitans provoco, Liv. 2, 55, 7: ad arma, et: pro vestram fidem, cives, clamitans, id. 9, 24, 9; 27, 48, 12; Suet. Aug. 40; Tac. A. 1, 18.
      2. 2. With acc. and inf.: clamitabat falsa esse illa, quae, etc., Cic. Tusc. 2, 25, 60: saepe clamitans, liberum seesse, Caes. B. G. 5, 7; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12, 2: clamitare coepitad Philotam decurrisse, Curt. 6, 7, 27; 9, 8, 7; 10, 7, 10: clamitans non corporis esse sed loci morbum, Sen. Ep. 104, 1; Suet. Calig. 58; Tac. A. 12, 7; 12, 35; id. H. 2, 29; cf. id. ib. 3, 10.
        Pass. impers.: multisque sciscitantibus cuinam eam ferrentThalassio ferri clamitatum, Liv. 1, 9, 12.
      3. 3. With subj.: Messalina clamitabataudiret Octaviae matrem, Tac. A. 11, 34: Mnester clamitans aspiceret verberum notas, id. ib. 11, 36; 16, 10.
      4. 4. With acc.: quid clamitas? Ter. And. 4, 4, 28: haec Volscio clamitante, Liv. 3, 13, 3: quorum clamitant nomina, Plin. Ep. 9, 6, 2: saeva et detestanda alicui, to imprecate, Tac. A. 3, 23.
      5. 5. With ut or ne: Acerronia … dum se Agrippinam esse utque subveniretur matri principis clamitat, conficitur, Tac. A. 14, 5; cf.: neve consulatus sui collegam dederet libertoclamitabat, id. ib. 16, 10.
    2. B. With personal obj.: clamitant me ut revortar, call on me, Plaut. Ps. 5, 1, 30 Lorenz (Fleck. inclamitant): clamitent Ne sycophantam, call, Ter. And. 4, 5, 20: clamitans eum modo consulem modo dictatorem, Ascon. p. 34, 13 Bait.: plausores, Augustianos militesque se triumphi ejus clamitantes, Suet. Ner. 25.
    3. C. Trop., of things, to proclaim, reveal, betray: nonne ipsum caput et supercilia illa penitus abrasa olere malitiam et clamitare calliditatem videntur? Cic. Rosc. Am. 7, 20.