Lewis & Short

ad-miscĕo, scui, xtum (better than -stum), 2, v. a., to add to by mingling, to mix with, mingle with, to admix (in admiscere there is a ref. to a principal constituent, to which something is added; in immiscere, to the intimate union of the ingredients; in permiscere, to the removal of their distinct characteristics).

  1. I. Lit., constr. with the abl. of that with which any thing is mingled: aër multo calore admixtus, Cic. N. D. 2, 10, 27 (cf. on the contr. ib. § 26: aquae admixtum calorem; and soon after: admixtum calorem): genus radicis admixtum lacte, Caes. B. C. 3, 48.
    With in with acc.: admixtis in heminam seminis resinae coclearibus duobus, Plin. 26, 10, 66, § 104.
    With cum: admiscent torrefacta sesama cum aniso, Col. 12, 15.
  2. II. Transf.
    1. A. Of things, to mingle in, to mix with, to add to, etc.: nec tamen admiscent in eorum corpus inane, Lucr. 1, 745: deus bonis omnibus mundum implevit; mali nihil admiscuit, Cic. Univ. 3: se admiscere atque implicare hominum vitiis, id. Fragm. ap. Aug. de Trin. 14, 19: sed hoc cum iis rationibus admisceri nolo, be mixed up, id. Att. 7, 1: admiscere huic generi orationis illud alterum, id. de Or. 2, 49: versus admiscere orationi, id. Tusc. 2, 11, 26: admiscenda venus est timori, Ov. A. A. 3, 609: non admixtus fidei, Vulg. Heb. 4, 2; ib. Eccli. 23, 10.
    2. B. Of persons.
      1. 1. To mix up with, to add or join to: his Antonianos milites admiscuerat, Caes. B. C. 3. 4: expeditos antesignanos admiscuit, id. ib. 3, 75 fin.: ad id consilium admisceor, Cic. Phil. 12, 16: admiscerenturne plebeii, i. e. whether the plebeians should be admitted to the number of the decemvirs, Liv. 3, 32, 7: admixti funditoribus sagittarii, Curt. 3, 9; Verg. A. 7, 579.
      2. 2. To involve or entangle in a thing: se, to interfere or meddle with: ita tu istaec tua misceto, ne me admisceas, Ter. Heaut. 4, 5, 35: ne te admisce: nemo accusat, Syre, te, id. ib. 5, 2, 22: ad id consilium admiscear? Cic. Phil. 12, 7: Trebatium vero meum, quod isto admisceas nihil est, implicate, involve in, id. Q. Fr. 3, 1, 3.
        Hence, admixtus, a, um, P. a., that is mingled with something, mixed, not simple: simplex animi natura est, nec habet in se quidquam admixtum, Cic. de Sen. 21: nihil est animis admixtum, nihil concretum, nihil copulatum, nihil coagmentatum, nihil duplex, id. Tusc. 1, 29.
        Comp., sup., and adv. not used.