Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

oblīvĭo, ōnis, f. [obliviscor].

  1. I. Lit., a being forgotten, forgetfulness, oblivion (class.): oblivio veteris belli, Cic. Imp. Pomp. 4 init.: laudem alicujus ab oblivione atque a silentio vindicare, to rescue from oblivion, id. de Or. 2, 2, 7: meam tuorum erga me meritorum memoriam nulla umquam delebit oblivio, id. Fam. 2, 1, 2: dare aliquid oblivioni, to consign to oblivion, Liv. 1, 31, 3: oblivione obruere, Cic. Brut. 15, 60; for which (late Lat.): oblivioni tradere, Aug. Civ. Dei, 18, 31, 2; Hier. in Psa. 68, 1 al.: omnes ejus injurias voluntariā quādam oblivione contriveram, had consigned to oblivion, Cic. Fam. 1, 9, 20: in oblivionem negoti venire, to forget, id. Verr. 2, 4, 35, § 79: satius erat ista in oblivionem ire, to be forgotten, Sen. Brev. Vit. 13, 7 init.: in oblivionem diuturnitate adduci, Cic. Verr. 1, 17, 54: capit me oblivio alicujus rei, I forget something, id. Off. 1, 8, 26: per oblivionem, through forgetfulness, Suet. Caes. 28: in oblivione est, is forgotten, Vulg. Luc. 12, 6.
    In plur.: carpere lividas Obliviones, Hor. C. 4, 9, 34; Gell. 9, 5, 6; Quint. Decl. 306.
  2. II. Transf.
    1. A. Subject., a forgetting, forgetfulness (post-Aug.): in eo (Claudio) mirati sunt homines et oblivionem et inconsiderantiam, Suet. Claud. 39, Tac. A. 11, 38.
    2. B. Concr
      1. 1. Oblivio litterarum, a poet. designation of Orbilius Pupillus, a grammarian, who lost his memory in his old age, Bibacul. ap. Suet. Gram. 9.
      2. 2. Flumen Oblivionis, an appellation of the river Limia, in Hispania Tarraconensis, acc. to the Gr. ὁ τῆς λήθης, Mel. 3, 1, 8; Flor. 2, 17, 12; called flumen Oblivio, Liv Epit. 55.