Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

argūtĭae, ārum (the sing. argutia, ae, is rare and only among later writers; cf. Charis. p. 20, and Phocae Ars, p. 1708 P.), f. [argutus].

  1. I. That which is clear to the senses, vigor of expression, liveliness, animation; of works of art: Parrhasius primus symmetriam picturae dedit, primus argutias vultūs, elegantiam capilli, etc., Plin. 35, 10, 36, § 37: argutiae operum, id. 34, 18, 19, § 65.
    Of the quick motion of the fingers (cf. argutus): nulla mollitia cervicum, nullae argutiae digitorum, Cic. Or. 18, 59.
    Of the chattering notes of the nightingale, Plin. 10, 29, 43, § 85.
    Of chattering discourse, Plaut. Bacch. 1, 2, 19; id. Most. 1, 1, 2.
  2. II. Transf. to mental qualities.
    1. A. Brightness, acuteness, wit, genius: hujus (C. Titii) orationes tantum argutiarum, tantum urbanitatis habent, ut paene Attico stilo scriptae esse videantur. Easdem argutias in tragoedias transtulit, Cic. Brut. 45, 167: Demosthenes nihil Lysiae subtilitate cedit, nihil argutiis et acumine Hyperidi, id. Or. 31, 110.
    2. B. Slyness, subtlety, cunning, shrewdness in speech or action: sed nihil est quod illi (Graeci) non persequantur suis argutiis, Cic. Lael. 13, 45: cujus loquacitas habet aliquid argutiarum, id. Leg. 1, 2, 7.
      In this signif. also in the sing.: importuna atque audax argutia, Gell. 3, 1, 6: levis et quasi dicax argutia, id. 12, 2 (cf. argutiola); Pall. Insit. prooem. 1; so App. M. 1, 1.