Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

at-trĭbŭo (adt-, Weissenb., Jan; att-, B. and K., L. Müller), ŭi, ūtum, 3, v. a., to associate, add or join to, to annex, assign, bestow, give (class., but rare in the poets; syn.: tribuo, assigno, do, ascribo, addico).

  1. I. In gen.
    1. A. Lit.: pueros attribue ei, quot et quos videbitur, Cic. Att. 12, 30: video, cui Apulia sit attributa, assigned as a province, id. Cat. 2, 3, 6: insulae Rhodiis attributae, annexed, subjected, id. ad Q. Fr. 1, 1, 11: Camunni finitimis adtributi municipiis, Plin. 3, 20, 24, § 134: equos gladiatoribus, Caes. B. C. 1, 14: quae (juventus) praesidio ejus loci adtributa erat, Liv. 24, 21: pontifici sacra omnia. id. 1, 20: possessionem, Vulg. Num. 36, 12: aliquem, ib. Deut. 29, 26.
      Of the assigning of state domains or other possessions belonging to the public treasures: bona oppressorum in Vesvio restitutioni afflictarum civitatium attribuit, Suet. Tit. 8 al.
      Hence of appropriations from the exchequer: pecuniam alicui, Cic. Phil. 14, 14, 16: ad aliquam rem pecuniam dare, attribuere, solvere, id. ib. 14, 14 fin.; so Liv 40, 51.
      Also of private assignments: Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, quantum debetur, Cic. Att. 13, 2, 1.
      Hence also aliquem, to assign, make over to any one: attributos quod appellas, valde probo, i. e. my debtors, to whom I have referred you, Cic. Att. 13, 22.
    2. B. Trop.: timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit, Cic. Rosc. Am. 4: Suus cuique attributus est error, Cat. 22, 20: si alicui rei hujus modi, legi, loco, urbi, monumento oratio attribuetur, i. e. if these are represented as speaking, Cic. Inv 1, 52, 100: curam alicujus rei adtribuere, Liv. 26, 49.
  2. II. Esp.
    1. A. To join in addition, to add: non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram, Cic. Tusc. 3, 30, 73.
    2. B. Aliquid alicui, to attribute or impute to one, to charge with, ascribe to (cf. ascribo): si eruditius videbitur disputare, attribuito Graecis litteris, Cic. Sen. 1, 3: Hoc tu si cupidius factum existimas, Caesari attribues, id. de Or. 2, 3, 14: bonos exitus dis immortalibus, id. N. D. 3, 37, 89: aliis causam calamitatis, id. Verr. 2, 5, 41.
    3. C. T. t., to lay as a tax or tribute: his rebus omnibus terni in milia aeris adtribuerentur, Liv. 39, 44.
      Hence, attrĭbūtus (adt-), a, um, P. a., lit. that is ascribed or attributed to a thing; hence, subst.: attrĭbūtum, i, n.
    1. A. (Acc. to I.) Money assigned from the public treasury, Varr. L. L. 5, § 181 Müll.
    2. B. In gram. lang., a predicate, attribute: Omnes res confirmantur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum, Cic. Inv. 1, 24, 34; 1, 25, 36 sqq.; Gell. 4, 1 fin.

attrĭbūtus (adt-), a, um, Part. and P. a. of attribuo.