Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

immortālis (inm-), e, adj. [in-mortalis], undying, immortal (class.).

  1. I. Lit.: si nullum corpus immortale sit, nullum esse corpus sempiternum: corpus autem immortale nullum esse, etc., Cic. N. D. 3, 12, 29: credo deos immortales sparsisse animos in corpora humana, etc., id. de Sen. 21, 77: dii; v. deus: animi, id. ib. 23, 82; id. Leg. 2, 11, 27: natura (opp. mortalis fortuna), id. Off. 1, 33, 120: pro di inmortales! Ter. Ad. 3, 4, 1: pro deorum inmortalium! id. Phorm. 2, 3, 4 al.
    Subst. plur.: immortāles, ium, m., the immortals, gods: quod ad immortales attinet, haec; deinceps quod ad mortales, to the gods, Varr. L. L. 5, § 75 Müll.; Lucr. 5, 165.
  2. II. Transf.
    1. A. Imperishable, eternal, endless: memoria et gloria, Cic. Balb. 17, 40: memoriam alicujus reddere, id. de Or. 2, 2, 8: fructum cepi vestri in me amoris et judicii, id. Pis. 14, 31: gratias agere alicui, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 1: opera edere, Liv. 1, 16, 1: tributa, Tac. H. 4, 32: illa Sallustii velocitas, Quint. 10, 1, 102: nemo ignaviā immortalis factus est, Sall. J. 90, 49: immortalia ne speres, monet annus, etc., Hor. C. 4, 7, 7.
    2. B. Poet., like the gods, blessed, exceedingly happy: immortalis ero, si altera talis erit, Prop. 2. 14 (3, 6), 10; 2, 15 (3, 7), 39.
      Hence, * adv.: immortā-lĭter, infinitely: gaudeo, Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 9.