Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

at-tĭnĕo (adt-, Dietsch, Weissenb.), tĭnui, tentum, 2, v. a. and n. [teneo].

  1. I. Act., (so only ante-class. or in the histt.; most freq. in Plaut. and Tac.).
    1. A. To hold to, to bring or hold near: aliquem ante oculos attinere, Plaut. Men. 5, 1, 30.
    2. B. To hold or detain at some point (class. retinere), to hold fast, keep hold of, to hold, keep, detain, hold back, delay: testes vinctos, Plaut. Truc. 4, 3, 63; id. Bacch. 2, 2, 3: animum, id. Mil. 4, 8, 17: lectos viros castris attinere, Tac. A. 2, 52; 6, 17: prensam dextram vi attinere, id. ib. 1, 35; 2, 10; 3, 71 fin.: cunctos, qui carcere attinebantur, necari jussit, id. ib. 6, 19; 3, 36 fin.; 12, 68; 13, 15; 13, 27; 15, 57: set ego conperior Bocchum Punicā fide simul Romanum et Numidam spe pacis adtinuisse, detained, amused, Sall. J. 108, 3: ad ea Corbulo satis comperto Vologesen defectione Hyrcaniae attineri, is detained, hindered, Tac. A. 13, 37 fin.; 13, 50; 14, 33; 14, 56 fin.; 16, 19; id. H. 2, 14 fin.
    3. C. To hold possession of, to occupy, keep, guard, preserve: Quamque at tinendi magni dominatūs sient, Ter. Fragm. ap. Cic. Or. 47, 157: ripam Danubii, Tac. A. 4, 5.
  2. II. Neutr.
    1. A. To stretch out to, to reach to: nunc jam cultros attinet, i. e. ad cultros, now he is reaching forth for, Plaut. Capt. 2, 2, 17.
      Hence, of relations of place, to extend or stretch somewhere: Scythae ad Borysthenem atque inde ad Tanain attinent, Curt. 6, 2, 9.
    2. B. To belong somewhere; only in the third person: hoc (res) attinet (more rare, haec attinent) ad me (less freq. simply me), or absol. hoc attinet, this belongs to me, concerns me, pertains or appertains to me, relates or refers to me; cf. Rudd. II. p. 209; Roby, § 1534 (the most usu. class. signif. of the word).
      1. 1. Attinet (attinent) ad aliquem: negotium hoc ad me attinet, Plaut. Bacch. 2, 2, 51: num quidnam ad filium haec aegritudo attinet? id. ib. 5, 1, 24: nunc quam ad rem dicam hoc attinere somnium, id. Rud. 3, 1, 19; id. Most. 1, 3, 4: Quid istuc ad me attinet? id. Poen. 3, 3, 24: Quid id ad me attinet? id. Trin. 4, 2, 136, and id. ib. 4, 3, 58: quod quidem ad nos duas attinuit, id. Poen. 5, 4, 9 et saep.: comperiebam nihil ad Pamphilum quicquam attinere, Ter. And. 1, 1, 64; 1, 2, 16: Scin tuad te attinere hanc Omnem rem? id. Eun. 4, 6, 6; id. Ad. 1, 2, 54; 2, 1, 32; 3, 1, 9; id. Phorm. 3, 1, 17: nunc nil ad nos de nobis attinet, Lucr. 3, 852; 4, 30: vobis alio loco, ut se tota res habeat, quod ad eam civitatem attinet, demonstrabitur, in respect to that city, Cic. Verr. 2, 2, 5: quod ad me attinet, id. ad Q. Fr. 2, 1; so id. Att. 5, 17; id. Fam. 1, 2 al.: quod ad provincias attineret, Liv. 42, 10; 23, 26 al.: tamquam ad rem attineat quicquam, Hor. S. 2, 2, 27 al.: sed quid istae picturae ad me attinent? Plaut. Men. 1, 2, 36: Do. Hae quid ad me? Tox. Immo ad te attinent: et tuā refert, id. Pers. 4, 3, 27: tantumne ab re tuast oti tibi, Aliena ut cures eaque nil quae ad te attinent? Ter. Heaut. 1, 1, 24: cetera quae ad colendam vitem attinebunt, Cic. Fin. 4, 14, 38.
        And with nunc = ad hoc tempus (eccl. Lat.): Quod nunc attinet, vade, and for this time (Gr. τὸ νῦν ἔχον), Vulg. Act. 24, 25.
      2. 2. Attinet (attinent) aliquem: neque quemquam attinebat id recusare, Cic. Quinct. 19: de magnitudine vocis nihil nos attinet commonere, Auct. ad Her. 3, 11, 20: in his, quae custodiam religionis attinent, Val. Max. 1, 1, n. 14.
      3. 3. Hoc attinet (haec attinent), and more freq. attinet with an inf. as subject (act. and pass.), it concerns, it matters, is of moment, is of consequence, is of importance: ea conquisiverunt, quae nihil attinebant, Auct. ad Her. 1, 1, 1: nec patitur ScythasParthum dicere, nec quae nihil attinent, Hor. C. 1, 19, 12: de quo quid sentiam, nihil attinet dicere, Cic. Fam. 4, 7, 3: nihil enim attinet quemquam nominari, id. Leg. 2, 17, 42: quia nec eosdem nominari adtinebat, Liv. 23, 3, 13: nec adtinuisse demi securim, cum sine provocatione creati essent, interpretabantur, id. 3, 36; 2, 41; 6, 23; 6, 38; 34, 3; 36, 11; 37, 15: Quid attinet tot ora navium gravi Rostrata duci etc., Hor. Epod. 4, 17 al.
        And in pregn. signif., it is serviceable, useful, or avails for, etc.: quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Cic. Fin. 4, 22, 60: re non venit, quia nihil attinuit, id. Att. 12, 18: nec victoribus mitti adtinere puto, Liv. 23, 13: sin (frumenta) protinus usui destinantur, nihil attinet repoliri, Col. 2, 21, 6.