Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

immo, incorrectly written īmo [perh. sup. form from in, with ending mo; cf.: summus, primus; hence], on the contrary, no indeed, by no means, or yes indeed, by all means (more commonly contradicting or essentially qualifying what precedes; but never, like minime, as an independent negative, being regularly accompanied by a clause defining the meaning; v. Krebs, Antibarb. p. 551).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: Tr. Etiam fatetur de hospite? Th. Immo pernegat, Plaut. Most. 3, 1, 19: An. Ubi? domin’? Ch. Immo apud libertum Discum, Ter. Eun. 3, 5, 60: Do. Hae quid ad me? To. Immo ad te attinent, Plaut. Pers. 4, 3, 27: De. Faciat, ut voles. Nau. Immo ejus judicio permitto omnia, Ter. Phorm. 5, 8, 54; id. Heaut. 4, 3, 28.
      Esp., in a reply extending or amplifying the preceding thought (cf.: potius, quin potius): expedies? nempe ut modo? D. Immo melius spero, Ter. Hec. 3, 4, 22; Plaut. Ps. 1, 5, 80: Si. Quid? hoc intellextin’? an nondum etiam ne hoc quidem? Da. Immo callide, Ter. And. 1, 2, 30: non igitur faciat, dixerit quis, quod utile sit, quod expediat? Immo intelligat nihil nec expedire nec utile esse, quod sit injustum, Cic. Off. 3, 17, 76: causa igitur non bona est? Immo optima, id. Att. 9, 7, 4; cf.: quem hominem? levem? immo gravissimum. Mobilem? immo constantissimum. Familiarem? immo alienissimum, id. Rosc. Com. 16, 49; id. Att. 10, 12, 4: cum ille dixisset, se vero non exspectare; Immo, inquit, rogo exspectes, Quint. 9, 3, 68: quid tu? Nullane habes vitia? Immo alia. Et fortasse minora? Hor. S. 1, 3, 20; Plin. Pan. 36, 3.
      So in retorting a question: Me. Quid apud hasce aedes negotii est tibi? So. Immo quid tibi’st? Plaut. Am. 1, 1, 194; id. Bacch. 2, 2, 29: Ph. An amabo meretrix illa est, quae illam sustulit? La. Immo meretrix fuit; sed ut sit, de ea re eloquar, id. Cist. 2, 3, 22; cf. id. Most. 3, 2, 41: Si. Paucis te volo. So. Dictum puta: Nempe ut curentur recte haec. Si. Immo aliud, Ter. And. 1, 1, 2.
      1. 2. Strengthened by edepol, hercle, ecastor, vero, potius, etc.: Ol. Ecquid amas nunc me? St. Immo edepol me quam te minus, Plaut. Cas. 2, 8, 19; id. Capt. 2, 1, 16: St. Quod bonum atque fortunatum mihi sit. Ol. Ita vero et mihi. Ch. Non. Ol. Immo hercle. Ch. Immo mihi hercle, id. Cas. 2, 6, 51; Ter. Ad. 5, 8, 5: Pa. Mala es. Ph. Immo ecastor, Plaut. Mil. 2, 5, 33: Pa. Nescis, Parmeno, Quantum hodie profueris mihi, etc. … Par. Immo vero scio, neque hoc imprudens feci, Ter. Hec. 5, 4, 37: quid? si tyrannidem occupare, si patriam prodere conabitur pater: silebitne filius? Immo vero obsecrabit patrem, ne id faciat, Cic. Off. 3, 23, 90; id. Q. Fr. 1, 3, 1: Tr. Sub dio coli absque sole perpetuum diem. Si. Immo edepol vero, cum, etc., Plaut. Most. 3, 2, 79: Tr. Ecquid placent? Th. Ecquid placeant me rogas? immo hercle vero perplacent, id. ib. 4, 1, 4: senatus haec intelligit, consul videt: hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, Cic. Cat. 1, 1, 2; id. Att. 12, 43, 1: De. Jubenhanc hinc abscedere? Ph. Immo intus potius, Plaut. As. 5, 2, 89: immo hercle abiero potius, id. Bacch. 2, 2, 33: sed vos nihilne attulistis inde auri domum? Immo etiam, id. ib. 2, 3, 82: immo etiam, id. Mil. 4, 2, 23; Ter. And. 4, 1, 46: immo vero etiam, v. above: immo est quoque, Plaut. Bacch. 4, 8, 51: an infirmissimi omnium tamquam, quos nuper subjecit, Dolopes? Immo contra ea, etc., Liv. 41, 24, 8: immo contra, Dig. 33, 7, 5; 38, 2, 51; 41, 3, 49.
    2. B. In partic.
      1. 1. As an expression of dislike or surprise (ante-class.): Ch. Verum vis dicam? Da. Immo etiam Narrationis incipit mihi initium, no indeed! now he is going to begin a long story, Ter. And. 4, 2, 25: idne est verum? immo id est genus hominum pessimum, id. ib. 4, 1, 5: Pe. Euge, euge, lepide: laudo commentum tuum. Pa. Ut, si illanc concriminatus sit advorsum Militem, etc. … Pe. Immo optume, no! capital! Plaut. Mil. 2, 2, 86.
      2. 2. Immo si scias or immo si audias, if you only knew, had only heard, intimating that such is not the case (ante-class.): immo si scias, Plaut. Curc. 2, 3, 42: St. Scelestissimum Me esse credo. Pa. Immo si scias dicta, quae dixit hodie, id. Cas. 3, 5, 35; Ter. Eun. 2, 3, 64: Ly. Bene hercle factum et gaudeo. De. Immo si scias, Plaut. Merc. 2, 2, 27; so ellipt., id. Ps. 2, 4, 59; Ter. Heaut. 3, 3, 38: immo si audias Meas pugnas, fugias demissis manibus domum, Plaut. Ep. 3, 4, 15.
  2. II. Transf. (perh. not before the Aug. period), for vel potius, in the middle of a sentence, to correct or add emphasis to what has been said, nay rather; nay, I should rather say: immo ita sit, nay, Ov. M. 7, 512: simulacra deum, deos immo ipsos convulsos ex sedibus suis ablatos esse, Liv. 48, 43, 6: ipse aliquid, immo multa quotidie dicat, Quint. 2, 2, 8; 6, 2, 10; Plin. Pan. 85, 5: qui pauculis diebus gestum consulatum, immo non gestum abiciebant per edictum, id. ib. 65, 3: nihil causae est, cur non illam vocis modulationem fidibus ac tibiis, immo hercle, cymbalis adjuvemus, Quint. 11, 2, 59; Curt. 4, 1: immo vero, Plin. 34, 1, 1, § 1.
    In forming a climax: quanta verborum nobis paupertas, immo egestas sit, Sen. Ep. 58: Agrippinam nihilo tractabiliorem, immo in dies amentiorem, Suet. Aug. 65; Plin. Pan. 23, 2.
    Note: Rarely after a word in the clause (first in Livy): nihil immo, Liv. 35, 49, 13: non immo, Quint. 11, 1, 50; cf.: non habet immo suum, Mart. 6, 94, 4: vivit immo vigetque, Liv. 39, 40, 7: statueretur immo, Tac. A. 12, 6: frueretur immo his, id. ib. 11, 30: quaedam immo virtutes, id. ib. 15, 21: illos quin immo, id. Or. 6; cf.: ipsam quin immo curam, id. ib. 39: quin immo, Plin. Ep. 1, 8, 3; Quint. 1, 1, 31; 12, 11, 27; 7, 10, 8.