Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

rŏgo, āvi, ātum, 1 (inf. paragog. rogarier, Cic. Caecin. 33, 95: rogassint, for rogaverint, id. Leg. 3, 3, 9), v. a. [etym. dub.; perh. for progo; kindr. with Sanscr. prac, to ask, whence also precor and procus, but referred by Corss. to the same root with Sanscr. rgus, straight; Gr. ὀρέγω; Lat. rego, rex, rogus, Krit. Beit. p. 93], to ask, question, interrogate one about a thing.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen. (so generally throughout ante-class. Lat.; less. freq. in Cic.; syn.: percontor, sciscitor, quaero), constr. aliquem aliquid, or simply aliquem, aliquid, with de, a rel.-clause, or absol. (cf. Zumpt, Gram. § 393). (a) Aliquem aliquid (class. only with acc. of neutr. pron. or adj., or with sententiam; v. infra, B. 1.): aliud te rogo, Plaut. Most. 5, 1, 70: haud istuc te rogo, id. Ep. 1, 1, 49: quin tu id me rogas, id. Bacch. 2, 3, 24: hoc te rogo, quos locos adisti? id. Trin. 4, 2, 85; cf.: rogare hoc unum te volo, id. Merc. 3, 1, 17: dic mihi hoc, quod te rogo, id. Men. 5, 5, 16; id. Most. 3, 1, 130; id. Ps. 1, 3, 106; 1, 5, 64 et saep.; Ter. And. 4, 4, 12 sq.: ego patriam te rogo, quae sit tua, Plaut. Pers. 4, 4, 83; cf.: hanc (colubram) alia cum rogaret causam facinoris, Respondit, etc., Phaedr. 4, 17, 5.
          1. (β) Aliquem or aliquid: quos rogo, Plaut. Pers. 1, 1, 6: quem ego igitur rogem? Ter. And. 4, 4, 10: ecquem hominem tu novisti? te rogo, Plaut. Ps. 4, 2, 15; men’ or me rogas? also, rogas me? in colloq. lang., do you ask that of me? how can you ask? what do you mean by asking that? Eu. Quid ego facerem? Ch. Quid tu faceres? menrogas? requireres, Rogitares, etc., id. Merc. 3, 4, 48; Ter. Eun. 4, 3, 11; id. Heaut. 2, 3, 5; 4, 5, 32; id. Ad. 1, 2, 2; 4, 5, 31 al.; cf.: quid me istud rogas? inquam: Stoicos roga, Cic. Fin. 5, 28, 83: hoc quod rogo responde, Plaut. As. 3, 2, 32; id. Curc. 2, 1, 30; 5, 3, 30; id. Ps. 4, 2, 12 al.; Ter. And. 4, 4, 23; Suet. Caes. 82.
          2. (γ) With de: jam de istoc rogare omitte, Plaut. Pers. 4, 4, 90; so, de istac virgine, Ter. Eun. 4, 4, 53: de te ipso, Cic. Vatin. 4, 10.
          3. (δ) With interrog.-clause: rogant me servi, quo eam? Plaut. Curc. 2, 3, 83: roga ipsum, quemadmodum ego eum Arimini acceperim, Cic. Fragm. ap. Non. 383, 8: quodsi me populus Romanus forte roget, cur Non, etc., Hor. Ep. 1, 1, 70: quae sit, rogo, Ter. And. 1, 1, 97: rogo, num quid velit, id. Eun. 2, 3, 50: rogavi pervenissetne Agrigentum? Cic. Verr. 2, 4, 12, § 27: unde venis? et Quo tendis? rogat et respondet, Hor. S. 1, 9, 63: quid verum atque decens curo et rogo, id. Ep. 1, 1, 11.
            (ε) Absol.: prius respondes quam rogo, Plaut. Merc. 2, 3, 119: roganti respondebo, id. ib. 3, 1, 17: non edepol nunc, ubi terrarum, sim, scio, si quis roget, id. Am. 1, 1, 180: quin tu ergo rogas? id. As. 1, 1, 15: Ty. Quid ego deliqui? He. Rogas? id. Capt. 3, 5, 2; so id. Rud. 3, 6, 22; id. Cas. 2, 3, 35; id. Bacch. 2, 2, 28; 38 al.; Ter. And. 1, 1, 136; 1, 2, 13; 1, 5, 32 al.; cf. Cic. Mil. 22, 59: etiam rogas? do you dare to ask? Plaut. Am. 2, 1, 21; id. Bacch. 2, 3, 97; id. Merc. 1, 2, 92; Ter. And. 4, 4, 23 (v. etiam).
            Particularly as subst.: numquam nobis ad rogatum respondent, Cic. Fl. 4, 10.
    2. B. In partic. (class. in all per.).
      1. 1. Publicists’ t. t.
        1. a. Rogare aliquem (sententiam), to ask one for his opinion or vote: Racilius Marcellinum primum rogavit. Is sententiam dixit, ut, etc. … Postea Racilius de privatis me primum sententiam rogavit, Cic. Q. Fr. 2, 1, 2: quos priores sententiam rogabat, id. Rep. 2, 20, 35.
          Pass.: cum omnes ante me rogati gratias Caesari egissent, ego rogatus mutavi meum consilium, Cic. Fam. 4, 4, 4: scito primum me non esse rogatum sententiam, id. Att. 1, 13, 2: primus rogatus sententiam, Sall. C. 50, 4: is enim primus rogatus sententiam, Liv. 37, 14; Quint. 6, 3, 97 al.: propter ipsam rem, de quā sententiae rogantur, consultabitur, id. 3, 8, 18.
        2. b. Rogare populum or legem, or absol., prop., to ask the people about a law; hence, in gen., to bring the plan of a law before the people for their approval; to propose a law, introduce a bill: in aes incidi jubebitis credo illa legitima: consules populum jure rogaverunt populusque jure scivit, Cic. Phil. 1, 10, 26; cf.: T. Quinctius Crispinus consul populum jure rogavit populusque jure scivit in foro pro rostrisquicumque post hanc legem rogatam rivos, specus, etc., an old legal formula ap. Front. Aquaed. 129: plebem, Cic. Leg. 3, 3, 9: legem, id. Rep. 3, 10, 17; id. Phil. 2, 29, 72; cf.: quae (leges) non in perpetuum rogentur, Quint. 2, 4, 40.
          Absol.: ego hanc legem, uti rogas, jubendam censeo, Liv. 10, 8 fin.; Quint. 2, 4, 35.
          Impers. pass.: nunc rogari, ut populus consules creet, Liv. 4, 2.
        3. c. Rogare populum magistratum, and simply magistratum, to propose a magistrate to the people for their choice, to offer him for election: factum senatus consultum, ut duo viros aediles ex patribus dictator populum rogaret, Liv. 6, 42 fin.; cf.: L. Trebonius tribunus plebis rogationem tulit, ut qui plebem Romanam tribunos plebi rogaret, is usque eo rogaret dum, etc., id. 3, 65, 4: (Caesar) volet, ut consules roget praetor vel dictatorem dicat: quorum neutrum jus est, Cic. Att. 9, 15, 2; cf.: praetores, cum ita rogentur, ut collegae consulibus sint, etc., id. ib. 9, 9, 3: hodieque in legibus magistratibusque rogandis usurpatur idem jus, Liv. 1, 17: comitia consulibus rogandis habuit, Cic. Div. 1, 17, 33; Liv. 26, 22; 38, 42; cf. id. 23, 31; 22, 35: Calpurnius Romam ad magistratus rogandos proficiscitur, Sall. J. 29, 6.
          Absol.: mortuo rege Pompilio Tullum Hostilium populus regem, interrege rogante, comitiis curiatis creavit, Cic. Rep. 2, 17, 31.
      2. 2. Milit. t. t.: rogare milites sacramento, qs. to ask the soldiers if they will take and keep an oath, i. e. to bind them by an oath, administer an oath to them, Caes. B. G. 6, 1; Liv. 32, 26; 35, 2 fin.; 40, 26; cf. Quint. 12, 2, 26.
      3. 3. Jurid. t. t., to ask a person if he will promise something in making an agreement; to propose a stipulation: quod fere novissimā parte pactorum ita solet inseri: rogavit Titius, spopondit Maevius, haec verba non tantum pactionis loco accipiuntur sed etiam stipulationis, Dig. 1, 14, 7, § 12; Plaut. Ps. 1, 1, 114; 4, 6, 8; id. Bacch. 4, 8, 37.
  2. II. Transf., to ask, beg, request, solicit one for a thing (so predominantly in the class. per.; syn.: posco, oro, obsecro, ambio, capto); constr. aliquem (rarely ab aliquo) aliquid, aliquem, aliquid, with ut, ne, or absol.
          1. (α) With acc.: quā confidentiā rogare argentum me tantum audes, Impudens? Quin si egomet totus veneam, vix recipi potis est, Quod tu me rogas, Plaut. Pers. 1, 1, 40: hoc te vehementer etiam atque etiam rogo, Cic. Fam. 13, 43 fin.: nefas sit tale aliquid et facere rogatum et rogareHaec igitur lex in amicitiā sanciatur, ut neque rogemus res turpes nec faciamus rogati, id. Lael. 11, 39 sq.: otium divos rogat, Hor. c. 2, 16, 1; cf.: divitias deos, Mart. 4, 77, 1: a Metello missionem, Sall. J. 64, 1: ut ab avunculo rogetur Aethiops, Auct. Her. 4, 50, 63: rogo te, vos, etc., parenthet.: rogo te, videte, quibus hominibus negotium detis, etc., Cic. Fam. 10, 26: rogo vos, quis potest sine offulā vivere? Suet. Claud. 40: illae Priami rogantis Achillem preces, Quint. 10, 1, 50: taurum de aquā per fundum ejus ducenda rogabo, Cic. Q. Fr. 3, 1, 2, § 4: ambiuntur, rogantur, are asked for their votes, id. Rep. 1, 31, 47: etiamsi precario essent rogandi, id. Verr. 2, 5, 23, § 59: transisse Rhenum sese non suā sponte sed rogatum et arcessitum a Gallis, Caes. B. G. 1, 44; cf.: ille ab Sardis rogatus ad causam accesserat, Cic. Div. in Caecil. 19, 63: in proximum annum consulatum peteres, vel potius rogares … a quā (Galliā) nos tum, cum consulatus petebatur, non rogabatur, etc., was not begged for, id. Phil. 2, 30, 76: abii ad praetorem, rogo syngraphum: Datur mihi, Plaut. Capt. 3, 2, 6: aquam, id. Rud. 2, 3, 2: legatos ad Caesarem mittunt rogatum auxilium, Caes. B. G. 1, 11; cf. id. ib. 7, 5: aliquid ab aliquo (rare), Auct. Her. 4, 50; Sall. J. 64, 1: cultrum, securim, etc. … Quae utenda vasa semper vicini rogant, ask for, borrow, Plaut. Aul. 1, 2, 18; id. Mil. 2, 3, 76; Dig. 18, 6, 16.
          2. (β) With ut or ne (so most freq.): scitinquid ego vos rogo? mihi ut praeconium detis, Plaut. Men. 5, 9, 92; id. Stich. 1, 3, 93: id ut facias, vehementer te rogo, Cic. Fam. 13, 44: etiam atque etiam te rogo atque oro, ut eum juves, id. ib. 13, 66, 2: rogat et orat Dolabellam, ut, etc., id. Verr. 2, 1, 29, § 72: cum rogat et prece cogit Scilicet ut, etc., Hor. Ep. 1, 9, 2; Caes. ap. Cic. Att. 9, 7, C, 1; id. B. G. 1, 7: videbatur rogare, scalas ut darem utendas sibi, that I would lend, Plaut. Rud. 3, 1, 10; Plin. Ep. 3, 10, 5; 4, 13, 11; 4, 28, 3.
            With a simple final clause without ut: Caesar consolatus rogat, finem orandi faciat, Caes. B. G. 1, 20; Quint. 6, 3, 88; 9, 3, 68; Ov. Ib. 643; and very freq. ap. Plin. Ep.; e. g. 1, 2, 1; 1, 5, 8; 1, 20, 24; 2, 5, 2; 3, 2, 6; 5, 19, 8; 7, 6, 11; 8, 17, 6.
            With ne: rogat frater, ne abeas longius, Ter. Ad. 5, 5, 1: ac te illud primum rogabo, ne quid invitus meā causā facias, Cic. Fam. 13, 1, 2.
          3. (γ) Absol.: neque enim ego sic rogabam, ut petere viderer, quia familiaris esset meus (Plancus), etc., did not solicit in such a way as to, etc., Cic. Planc. 10, 25 (differing from α): in blandiendo, rogando lenis et summissa (vox), Quint. 11, 3, 63: patrem et filium pro vitā rogantes, Suet. Aug. 13; cf.: pro aliquo, id. ib. 40; id. Vit. 12.
        1. b. Esp., to invite, ask a visit from any one: Tertia aderit, modo ne Publius rogatus sit, Cic. Fam. 16, 22, 1 fin.: Pomponiam Terentia rogat, id. Att. 2, 3, 3 fin.
          With ad or in and acc.: ad Palatium, Lampr. Alex. Sev. 48, 1: in senatum, id. Heliog. 4, 1: ad convivium, Just. 43, 3, 10: ad nuptias, Amm. 14, 6, 24: in consilium, Gell. 14, 2, 9.
        2. c. Prov.: malo emere quam rogare, of a thing that does not cost much, I had rather buy than borrow it, Cic. Verr. 2, 4, 6, § 12; cf. supra, α and β.
      1. 2. In gen., to seek, bring, take: aquam hinc de proximo rogabo, Plaut. Rud. 2, 4, 75: hujus (purpurae) exemplum aliunde rogabo, tibi quod ostendam (cf.: exemplum quaeritent, etc., in context), Auct. Her. 4, 6, 9.