Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

invītus, a, um, adj. [perh. for in-vicitus; cf. Sanscr. va
Note:-, to will; ava
Note:as, unwilling; Gr. ἑκών, ἀ-έκων], against one’s will, unwilling, reluctant (syn. coactus; class.).

  1. I. Of persons: invitus me vides, Plaut. Cas. 2, 4, 23: ut viatores invitos consistere cogant, Caes. B. G. 4, 5: soli hoc contingit sapienti, ut nihil faciat invitus, nihil dolens, nihil coactus, Cic. Par. 5, 1: ego eum a me invitissim us dimisi, very unwillingly, very much against my will, id. Fam. 13, 63: Berenicen ab urbe dimisit (Titus) invitus invitam, Suet. Tit. 7: trahit invitam nova vis, Ov. M. 7, 19.
    Abl. absol.: me (te, se, etc.) invito, against my (your, his, etc.) will, in spite of me, without my consent: vobis invitis, Plaut. Cas. 2, 5, 7: si se invito transire conarentur, against his will, Caes. B. G. 1, 8: Sequanis invitis, id. ib. 1, 9: diis hominibusque invitis, Cic. Q. Fr. 3, 2: invito numine, Verg. A. 10, 31: invita Diana, Ov. M. 8, 395: invitā Minervā, against one’s natural bent, Hor. A. P. 385: invita Minerva, id est adversante et repugnante natura, Cic. Off. 1, 31, 110: quod et illo et me invitissimo fiet, altogether contrary both to his inclination and my own, Cic. Att. 5, 21, 9.
    With ut: invitus feci, ut L. Flaminium e senatu eicerem, Cic. de Sen. 12, 42.
    With gen.: credidit, dominum non invitum fore hujus solutionis, would not be ill pleased with this payment, Dig. 16, 3, 11.
  2. II. Of things: invita in hoc loco versatur oratio, Cic. N. D. 3, 35, 85: invitae properes anni spem credere terrae, Verg. G. 1, 224: verbaque provisam rem non invita sequentur, Hor. A. P. 311: dantur in invitos impia tura focos, Ov. H. 14, 26: lyra, id. Am. 3, 9, 24: ignes, id. M. 8, 514: oculis legere, id. H. 18, 4; cf.: vultu prospicere, Val. Fl. 7, 575: ope, i. e. furnished involuntarily, Ov. P. 2, 1, 16: invito sanguine, Val. Fl. 3, 391.
    Adv.: invītē, against one’s will, unwillingly: invite cepi Capuam, Cic. Att. 8, 3, 4 (dub.).
    Comp.: invitius, Cic. de Or. 2, 89, 364.