Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

călămĭtōsus, a, um, adj. [calamitas].

  1. I. Act., that causes great damage or loss, ruinous, destructive.
    1. A. Lit.: uti (regio) bonum caelum habeat, ne calamitosum sit, Cato, R. R. 1, 2: per omnes partes provinciae te tamquam aliquam calamitosam tempestatem pestemque pervasisse, Cic. Verr. 2, 1, 38, § 96; cf. calamitas, I.: tempestas, Dig. 19, 2, 15, § 2.
    2. B. Trop., destructive, disastrous, ruinous, pernicious, calamitous: acer bissimum et calamitosissimum bellum, Cic. Phil. 11, 13, 34: hoc enim ipsum, utile putare quod turpe sit, calamitosum est, id. Off. 3, 12, 49: exitus hujus calamitosissimi belli, id. Fam. 6, 21, 1: fuga patriae calamitosa, id. Div. 1, 28, 59: plebi incendium, Sall. C. 48, 2: victoriae funestae populo Romano et calamitosae, *Suet. Calig. 23: quid hac clade tristius? quid calamitosius? Flor. 3, 18, 15.
  2. II. Pass., suffering great damage, exposed to injury, unfortunate, miserable, unhappy.
    1. A. Lit.: loca, Cato, R. R. 35, 1; 1, 2: agri vectigal, Cic. Agr. 2, 29, 80: hordeum, Plin. 18, 7, 18, § 79.
    2. B. Trop.: calamitosum dicitur malis et calamitatibus praegravatum, Non. p. 33, 26: homines miseri et fortunā magis quam culpā calamitosi, Cic. Fam. 9, 13, 3; so id. Tusc. 4, 38, 82: calamitosum est bonis everti, calamitosius cum dedecore, id. Quint. 31, 95: id. Div. in Caecil. 21, 70: otium, id. Fin. 5, 19, 54: res misera et calamitosa, id. Rosc. Am. 28, 77: calamitosissimus omnium Regulus, Sen. Ep. 71, 17.
      * Adv.: călămĭtōsē, unfortunately, Cic. Off. 3, 29, 105.