Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

cor-rĭgo (conr-), rexi, rectum, 3, v. a. [rego], to make straight, set right, bring into order.

  1. I. Lit. (rare): catenas, Cato, R. R. 18 fin.: alicui digitum, Plin. 7, 20, 19, § 83: verbaque correctis incidere talia ceris, smoothed out, erased, Ov. M. 9, 529: corpus informe gibbo, Aug. ap. Macr. S. 2, 4: vulvas conversas, Plin. 24, 5, 13, § 22; cf.: malas labentes, Suet. Aug. 99: cursum (navis), Liv. 29, 27, 14; cf.: se flexus (fluminum), Plin. 3, 1, 3, § 16.
    1. B. Prov.: curva, to attempt to make crooked straight, Plin. Ep. 5, 21, 6; Sen. Lud. Mort. Claud. 8, 3.
      Far more freq. and class.,
  2. II. Trop., to improve, amend, correct, make better, reform, restore, make good, compensate for, etc.
    1. A. In gen.
          1. (α) With acc.: aliquem corruptum ad frugem corrigere, Plaut. Trin. 1, 2, 81: gnatum mi, Ter. And. 3, 4, 17: ita mutat, ut ea, quae corrigere volt, mihi quidem depravare videatur, Cic. Fin. 1, 6, 17: praeterita magis reprehendi possunt quam corrigi, Liv. 30, 30, 7: tarditatem cursu, Cic. Q. Fr. 2, 13 (15 a), 2: errorem paenitendo, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24; Ter. Hec. 2, 2, 12; cf. mendum, Cic. Att. 2, 7, 5: delicta, Sall. J. 3, 2: mores (opp. corrumpere), Cic. Leg. 3, 14, 32; and, mores (with vitia emendare), Quint. 12, 7, 2: acceptam in Illyrico ignominiam, Liv. 43, 21, 4: quicquid corrigere est nefas, Hor. C. 1, 24, 20: dum resque sinit, tua corrigo vota, Ov. M. 2, 89: moram celeri cessataque tempora cursu, id. ib. 10, 670: ancipitis fortuna temporis maturā virtute correcta, Vell. 2, 79, 5: ut tibi sit qui te conrigere possis, Plaut. Trin. 3, 2, 27: paterer vos ipsā re conrigi, quoniam verba contemnitis, Sall. C. 52, 35: tu ut umquam te corrigas? Cic. Cat. 1, 9, 22: tota civitas corrigi solet continentiā, id. Leg. 3, 13, 30: aliā ratione malevolus, aliā amator corrigendus, id. Tusc. 4, 31, 65; id. Mur. 29, 60: conscius mihi sumcorrigi me posse, Liv. 42, 42, 8.
            Esp. freq. of improving, correcting an (oral or written) discourse, Varr. L. L. 9, § 9 Müll.; Cic. Att. 15, 1, B, 2; Quint. 1, 5, 34; Hor. A. P. 438 al.; and of the orator who employs the figure correctio (v. s. v. II.): cum corrigimus nosmet ipsos quasi reprehendentes, Cic. Or. 39, 135.
          2. (β) Absol.: se fateri admissum flagitium: sed eosdem correcturos esse, Liv. 5, 28, 8; cf. Suet. Caes. 56.
    2. B. In medic. lang., to heal, cure: lentigines, Plin. 22, 25, 74, § 156: maciem corporis, id. 31, 6, 33, § 66: cutem in facie, id. 23, 8, 75, § 144.
      Hence, cor-rectus (conr-), a, um, P. a., improved, amended, correct (very rare): ut is qui fortuito deliquit, attentior fiat correctiorque, Gell. 6, 14, 2.
      Hence, subst.: correctus, i, m., one who is reformed: nihil officiunt peccata vetera correcti, Lact. 6, 24, 5.