Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

cor-rumpo (conr-), rāpi, ruptum (rumptum), 3, v. a. (orig., to break to pieces; hence),

  1. I. To destroy, ruin, waste, bring to naught (class., but less freq. than in the signif. II.].
    1. A. Lit.: reliquum frumentum flumine atque incendio corruperunt, Caes. B. G. 7, 55: domum et semet igni conrumpunt, Sall. J. 76, 6; cf.: plura igni, id. ib. 92, 3; 92, 8: res familiares, id. ib. 64, 5: ungues dentibus, i. e. to bite, Prop. 2, 4, 3 (13).
    2. B. Trop.: diem, Plaut. Men. 4, 2, 31: animo male’st: corrupta sum atque absumpta sum, id. Am. 5, 1, 6: se suasque spes, Sall. J. 33, 4: illos dubitando et dies prolatando magnas opportunitates corrumpere, to lose, id. C. 43, 3: consilia, Vell. 2, 57, 3: libertatem, Tac. A. 1, 75: foedera, Sil. 12, 303: omnem prospectum, id. 5, 34 al.
  2. II. With regard to the physical or moral quality of an object, to corrupt, mar, injure, spoil, adulterate, make worse, etc. (very freq., and class. in prose and poetry).
    1. A. Lit.: corrumpitur jam cena, Plaut. Ps. 3, 2, 102; so, prandium, Ter. Ad. 4, 2, 49: conclusa aqua facile conrumpitur, Cic. N. D. 2, 7, 20; cf.: aquarum fontes, Sall. J. 55, 8: corrupitque lacus, infecit pabula leto, Verg. G. 3, 481: coria igni ac lapidibus, Caes. B. C. 2, 10: ne plora, oculos corrumpis, Plaut. Merc. 3, 1, 3; cf.: ocellos lacrimis, Ov. Am. 3, 6, 57: artus febribus, id. H. 19 (20), 117; cf.: stomachum (medicamentum), Scrib. Comp. 137: umor ex hordeo aut frumento in quandam similitudinem vini corruptus, fermented, Tac. G. 23 init.: vinum in acorem corrumpitur, Macr. S. 7, 12, 11.
      Poet., without the access. idea of impairing: ebur corrumpitur ostro, is stained, Stat. Achill. 1, 308.
    2. B. Trop. (so most freq.),
      1. 1. Of personal objects, to corrupt, seduce, entice, mislead: perde rem, Corrumpe erilem filium, Plaut. Most. 1, 1, 20; 1, 1, 27 sq.; cf. id. Bacch. 3, 3, 15: me ex amore hujus esse corrumptum, id. As. 5, 2, 33; Ter. And. 2, 3, 22: mulierem, id. Heaut. 2, 2, 2; cf. feminas, Suet. Caes. 50: (vitiosi principes) non solum obsunt, ipsi quod corrumpuntur, sed etiam quod corrumpunt, Cic. Leg. 3, 14, 32: quos (milites) soluto imperio, licentia atque lascivia corruperat, Sall. J. 39, 5; cf. id. C. 53, 5 et saep.
        1. b. In partic., to gain to one’s self by gifts, etc.; to bribe, buy over, etc.
          1. (α) With abl.: aliquem pecuniā, Cic. Off. 2, 15, 53; Sall. J. 34, 1: auro, id. ib. 32, 3: pretio, Cic’. Caecin. 25, 72: turpi largitione, id. Planc. 15, 37: donis, Sall. J. 97, 2: muneribus, Hor. S. 1, 9, 57 et saep.
          2. (β) Without abl.: ne alios corrumpas, cum me non potueris, Nep. Epam. 4, 3; id. Lys. 3, 2 bis; Sall. J. 29, 2; Hor. S. 2, 2, 9 et saep.
      2. 2. Of things as objects, to corrupt, adulterate, falsify, spoil, mar, etc.: litteras publicas, Cic. Verr. 2, 2, 38, § 93: tabulas publicas, id. ib. 2, 2, 42, § 104; id. Rosc. Am. 44, 128: mores civitatis (opp. corrigere), id. Leg. 3, 14, 32; Quint. 1, 2, 4: disciplinam, Tac. H. 3, 49: fides, quam nec cupiditas corrumpat, nec gratia avertat, Quint. 12, 1, 24: totidem generibus corrumpitur oratio, quot ornatur, id. 8, 3, 58: nomen eorum paulatim Libyes corrupere, Sall. J. 18, 10; cf. Ov. F. 5, 195: multo dolore corrupta voluptas, imbittered, Hor. S. 1, 2, 39: gratiam, to forfeit, Phaedr. 4, 24, 18: (littera) continuata cum insequente in naturam ejus corrumpitur, Quint. 8, 3, 45; cf.: oris plurima vitia in peregrinum sonum corrupti, id. 1, 1, 13: quamvis sciam non corrumpi in deterius quae aliquando etiam a malisfiunt, Plin. Ep. 5, 3, 6: ineluctabilis fatorum vis consilia corrumpit, Vell. 2, 57, 3.
        1. * b. In partic. (acc. to II. B. b.), to bribe: nutricis fidem, Ov. M. 6, 461.
          Hence, cor-ruptus (conr-, cŏrup-), a, um, P. a., spoiled, marred, corrupted, bad.
    1. A. Lit.: caelum, Lucr. 6, 1135 Munro ad loc.; cf.: tractus caeli, Verg. A. 3, 138: aqua corruptior jam salsiorque, Auct. B. Alex. 6 fin.: iter factum corruptius imbri, Hor. S. 1, 5, 95 al.
    2. B. Trop.
      1. 1. Of the forms of words, mutilated, corrupted (opp. integer), Quint. 1, 5, 68.
      2. 2. Bad, corrupt: quis corruptor juventutis, quis corruptus, qui? etc., Cic. Cat. 2, 4, 7: homines conruptissimi, Sall. H. 1, 48, 7 Dietsch.
        Subst.: corrupta, ōrum, n., the spoiled parts (of the body), Cels. praef. § 43.
        Adv.: corruptē, corruptly, perversely, incorrectly (very rare): judicare neque depravate neque corrupte, * Cic. Fin. 1, 21, 71: pronuntiare verba, in a mutilated manner, Gell. 13, 30, 9.
        Comp.: explicare, Sen. Contr. 2, 9: intimi libertorum servorumque corruptius quam in privatā domo habiti, Tac. H. 1, 22; cf. 2, 12 Halm.